امروز آموختیم؛

که تنهاعامل شکست انسان درمقابل شیطان، غفلت او از یاد خداست!

تووقتی مغلوبِ شیطان میشی؛
که درلابلای وسوسه ها، فرار کردن به آغوش خدا رو فراموش کرده باشی.

وقت بخیر دوستان هم سرزمینم(البته منظورم از هم سرزمین،سرزمین مشترکمون،یه جمله س)
الان که دارم براتون مینویسم شب19م اسفنده!!زمانشو میگم چون نمیدونم پستم کی تایید میشه!!فردا تولدمه!!امروز یکی از دوستام ازم پرسید:خب روز قبل تولدت چه حسی داری؟؟!!منم گفتم:بیشتر از اینکه حس کنم امروز روز قبل تولدمه حس میکنم امروز آخرین روز از 18سالگیمه ومن فردا وارد 19میشم!!که 18سالگیم تموم شد ودیگه من هیچ وقت 18ساله بودن و تجربه نمیکنم!!حس عجیبیه!!در مورد 17سالگی یا سالای دیگه همچنین حسی نداشتم!!شاید به خاطر اینه که دیگه به طور رسمی وارد دنیای آدم بزرگا شدم!!دنیایی که اینقدر با دنیای بچگیامون فرق داره،انقد رنگی نیست،که هیچ وقت نمیشه تو ذهنمون آرزوی برگشت بهش و نداشته باشیم!!ولی من برخلاف خیلی از ادمایی که این روزا اطرافمون هستن و شاید خیلیم بهمون نزدیک باشن هیچ وقت نمیذارم دنیای خاکستری آدم بزرگا منو از خودم بگیره!!منو از خود خوب بچگیام بگیره!!که ریشه های نهال آبی قلبمو بسوزونه!!
نمیگم دنیای ادمکای بزرگ مطلقا بده!نه!اتفاقا اینکه به آدم ذهنیت روشنتری از اتفاقات دوروبرش،تغییرات و استقلال فکرو تصمیم میده،توان انتخاب راه میده خیلی خوبه!لازمه واسه یه کم بیشتر آدم شدن!!ولی خب اینم مهمه که تواین راه کودک درونمون و با دستای خودمون،باکارامون نکشیم!!که بذاریم نفس بکشه!!که اگه یه وقت یه بچه ی فقیر میبینیم نذاریم بعد کوچیک ومهربون روحمون مغلوب بعدبزرگ بی رحم بشه وبی تفاوت از کنارش رد شیم!که حتی یه لبخندم ازش دریغ کنیم!!بچه ها اینارو گفتم تا فقط یه یادآوری باشه یه هشدارباشه واسه هممون که یه وقت ناخودآگاه وتحت تاثیر خیلی چیزاموجود لطیف درونمون وفدای دنیای خاکستری بزرگ بودن نکنیم...که اگه بمیره روحمون با هیچ چیز دیگه ای نمیتونه خلا شو پرکنه...که روحمون تا آخر عمر شاید گوشه گوشه ی دنیا رو واسه پیدا کردن یه تیکه از خودش،یه تیکه ی دیگر نبود خودش زیرو رو کنه...

یا من مغلوب‌ترین فاتح جهانم
یا مرزهای تنِ تو دست‌نیافتنی‌ست ...
دارم عقب‌نشینی می‌کنم ،
این یعنی
عاشقت شده‌ام ،
یعنی
ازینجای شعر
دستور ،
دستور زبانِ توست ..

إمام الباقر : علیه السلام

مَن تَوَكَّلَ علَى اللّه ِ لا يُغلَبْ ، و مَنِ اعتَصمَ باللّه ِ لا يُهزَمْ .( ميزان الحكمة ، ج13،ص459)
آنكه به خدا توكّل كند، مغلوب نشود و آنكه به خدا توسّل جويد، شكست نخورد.

من یہ روزے בخترے بوבم ڪه از تـ ـ ـہ בل میخنـבیـבم



من یہ روز آرومترین اعصاب בنیآرا בآشتم



اڪنـون بے آنڪه |شآב| بآشم نـ ـفـس میکشم




بے آنڪه شآבبآشم زیر بارآن رآه میروم




بے آنڪه شآב بآشم زندگے میڪنم



בیگرآن از ڪنآرم عـبــ ـ ـور میڪننـב




سرد و سنگین....




بے آنڪه نآمـ ـ ـم رآ به |خـ ـآطر| بیآورنـב ....




جـوری عبــور میکننـב




که انگآر مَـ ـ ـن نیستم



حرفے نیست...



فقط خَسـتــه ام



من בخترے هستم ڪہ با تمآمِ تـوآن بآ سرنـوشت میجنگـב




و چہ جنگِ نآ برابرے



من |خستــه| ام ولی مغلوب نخوآهم شد

روزها رفتند و من دیگر
خود نمیدانم کدامینم
آن من سرسخت مغرورم
یا من مغلوب دیرینم ... !؟

مبهـوت یڪـ شـِڪـست ، مغلوب یڪـ اتِفاق

خـُرده هایـَش را باد دارد میبـَرد

و او فقـط خاطراتـَش را مُحڪـم بَغل گـِرفته

بیـا آخرین شاهڪـارت را بیبین

مـُجسمـﮧ اے ساخـتـﮧ اے بـﮧ نـامـ ِ

مـَـــــــ ن !!

من در رقابت با هيچکس جز خودم نميباشم

هدف من مغلوب نمودن آخرين کاري است که انجام داده ام . . .

مجسمه ای با چشمانی باز و خیره به دوردست ، مبهوت یک شکست ، مغلوب یک اتفاق ، مصلوب یک عشق
خردهایش را دارد باد میبرد
بیا آخرین شاهکارت را ببین ؛ مجسمه ای ساختی به نام “من”

کلماتی که در اخبار ورزشی بانوان میشنوید:
شکست خوردن ٬
نتیجه رو واگذار کردن ٬
مغلوب شدن ٬
راه پیدا نکردن
خدایی این چه وضعیه آخه؟؟؟