گاهی برگشتن به رابطه‌ای که تموم شده، به این دلیل نیست که ما یا طرف مقابل تغییر کردیم، بلکه به این دلیله که ذهن ما هنوز دنبال پایانی متفاوت برای داستان و رنج‌های حل‌نشده‌ی قدیمه.

شما حق ندارید از طرف مقابلتون انتظار داشته باشیدکه گذشته نداشته باشه اما این حق رو دارید که وقتی با شماست گذشته رو تموم کرده باشه.

اگه نمیتونید از کسی که دوستش دارید در برابر والدین یا خانوادتون دفاع کنید نباید وارد رابطه بشید!
مییرسی چرا؟
چون شما از نظر ذهنی طرف مقابل رو نابود میکنین...

دوام بیاور؛
در مقابل دوست داشته نشدن!
در مقابل تغییر واکنش‌ها و رفتارها!
در مقابل نادیده گرفته شدن و کنار گذاشته‌شدن‌های ناگهانی...
تمرین کن روی هدف‌های خودت متمرکز شوی و آنقدر عمیق و حساب‌شده کارهای خودت را به سمت موفقیت‌های بزرگ و رضایت‌بخش پیش ببری که هیچ زمانی برای گلایه‌گزاری و دلخوری و اندوه باقی نمانَد.
عمیق و وسیع که باشی؛ به هر تکان کوچکی به هم نمی‌ریزی!

#نرگس_صرافیان

استراتژی من برای مقابله با یک روز سخت اینه که شبش مثل سگ گریه کنم.

‌همونجایی که میشل فوکو می گه:
«گاهی سکوت
نشانه تایید طرف مقابل نیست
بلکه نشانه قطع امید از سطح شعور اوست.»

چطوری جذب آدمای ناامن میشی!
اونا تعداد زیادی از رفتارهای بد رو با اندکی از رفتارهای خوب قاطی میکنن! و هربار که تو از اونها رفتار سمی میبینی، ولی بعدش اندازه ی قطره ای رفتار خوب از خودشون بهت نشون میدن، مغز تو برای اینکه دوباره اون رفتار خوب و تجربه کنه، برای رسیدن بهش میاد تمام رفتارهای مخرب طرفش رو دوباره تحمل میکنه تا دوباره به اون اندک از رفتار خوب طرف مقابلش برسه!

‏شما امکان نداره یه آدم دروغگو پیدا کنی که به کسی اعتماد کنه، یا آدم خیانت‌کاری که باور داشته باشه طرف مقابل بهش متعهده اکثر آدمای مهربون هم نمیتونن تصور کنن کسی بتونه بهشون آسیب بزنه. می‌خوام بگم هر آدمی دنیا و آدماشو همونجور میبینه که خودش هست،
زیاد درگیر رفتارای آدما نشید


#حق

زندگی کوتاه تراز اونیه که بخوای آدمایی رو اطرافت جمع کنی که سواد ارتباط ندارن و تو حالا بجای اینکه از سمت طرف مقابلت فهمیده بشی، باید مابقی عمرت و بذاری برای کسی که نه سواد رابطه داره، نه میخواد که یاد بگیره!
بعد به خودت میای میبینی تو تا سطح اون پایین اومدی، ولی اون تا سطح تو بالا نیومده!

این‌که من رو در مقابل خودت بی‌دفاع ببینی و بهم زخم نزنی مَردی. باورت نمی‌شه چه خون زیادی از من رفته. ضعیف و آروم درحال جان دادنم و چاقویی که خودم بهت هدیه کرده بودم توی قلبمه. حالا درد درخت رو بهتر می‌فهمم که چطور وقت سقوط دید جنس تنه‌ی تبر از جنس خودشه. و هیچ دردی بالاتر از این نیست که ببینی از خودی خوردی و غریبه توش نقشی نداشته. و درنهایت هرکسی مارو زمین زد، به هوا بُرد.