‏هرچی پتو سنگینتر باشه، خواب آدم راحتتر و عمیقتره و از اون وقتی که لحاف‌های مخمل کاشان قرمز رنگ ملافه سفیدو رومون نکشیدیم، برکت از خوابامون هم رفت

نمی خواهم باور کنم مرده ای
اما تو مرده ای
و من نعش تورا به دوش میکشم
لابه لای ملافه ای از خاطره

رفتم یوگا اسم بنویسم، لامصـــب دو به شک بودم حوصلم میشه برم یا نه!

یارو گفت میای کلاس ملافه و بالشم بیار!! فهمیدم همون ورزشیه که یه عمر دنبالش بودم!!

یک روز می رسد...
یک ملافه ی سفید پایان می دهد...
به من...
به شیطنت هایم...
به بازیگوشی هایم...
به خنده های بلندم...
روزی که همه با دیدن عکسم...
بغض میکنند و میگویند:
دیوانه دلمان برای مسخره بازی هایت تنگ شده ..

مرا با این بالش و این دو تا ملافه و این سه تا شکلات
روی میزت راه می د‌هی؟
می‌شود وقتی می‌نویسی
دست چپت توی دست من باشد؟
اگر خوابم برد
... موقع رفتن
جا نگذاری مرا روی میز!
از دلتنگیت می‌میرم.
وقتی نیستی
می‌خواهم بدانم چی پوشیده‌ای
و هزار چیز دیگر.

از برگ های دفترم بیرون بیا
از ملافه های رختخوابم بیرون رو
از فنجان قهوه ام بدر آی
از قاشق شکر
از دگمه های پیراهنم
... از نخ دستمالم بیرون شو
از مسواکم
از کف خمیر ریش روی صورتم
از همه ی چیزهای کوچک بیرون آی
تا بتوانم کار کنم!

نزار قبانی