‏اگه بعد هر لبخندی خدارو شکر نکردی

حق نداری بعد هر اشکی گله مندش

باشی . . .

امروز به یه جمله ی زیبایی برخوردم :
«تا زنده ای در برابر کسی که به خودت علاقه مندش کردی مسئولی»






حالا من موندم با این همه مسئولیتی که نسبت به شما دارم چیکار کنم؟!!!
نه، واقعاً چیکار کنم؟؟؟ ����

توهمانی که دلم لک زده لبخندش را
اوکه هرگز نتوان یافت همانندش را
منم آن شاعر دلخون که فقط خرج تو کرد
غزل و عاطفه و روح هنرمندش را ...

امــروز به یه جمله ی زیبـــایی برخوردم؟؟

تا زنـــده ای در برابر کسی

کـــه به خودت علاقــــه مندش کــــردی مسئولی ....

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

حالا من موندم بـــا این همه مسئولیتی که نسبـــت به شمــــاها دارم چیکار کنم؟

خدایــــا منو تو این مسئله ی خطیر و کــمر شکــن یاری بفرمااااااااا....^___^

تازنده ای دربرابرکسی که به خودت علامندش کردی مسئولی...مسئولی دربرابراشک هایش...
دربرابرغم هایش...دربرابرتنهاییش...اگرروزی فراموشش کردی...دنیابه یادت خواهدآورد...


"خسروشکیبایی"

به تو خو کرده ام، مانند "سربازی" به "سر بندش"
تو معروفی به دل کندن... مونالیزا به لبخندش

تو تا وقتی مرا سربار می بینی، نمی بینی-
درخت میوه را پُر بار خواهد کرد پیوندش

به تو تقدیم کردم از همان اول، دلت را زد
بهای شعرهایم را بپرس از آرزومندش

به دنیا اعتباری نیست، این حاجی بازاری
نه قولش قول خواهد شد، نه پا بر جاست سوگندش

گریزی نیست جز راه آمدن با مردم پابند
همیشه کفش تقدیرش گره خورده ست با بندش

به غیر از رفتنت چیزی اگر هم بوده، یادم نیست
چنان شعری که میماند به خاطر آخرین بندش

چه حالی داشتم با رفتنت؛ سر بسته می گویم
شبیه حال مردی شاهد اعدام فرزندش...

تو همانی که دلم لک زده لبخندش را
او که هرگز نتوان یافت همانندش را
منم آن شاعر دلخون که فقط خرج تو کرد
غزل و عاطفه و روح هنرمندش را
کاظم بهمنی

در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کان جا
سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت ...

تا زنده ای در برابر کسی که به خودت علاقه مندش کردی مسئولی…
مسئولی در برابر اشکهایش، در برابر غمهایش، در برابر تنهاییش…
اگر روزی فراموشش کردی دنیا به یادت خواهد آورد.