سیب بهانه‌ای بیش نبود
حوا خوب می‌دانست
روزی جهان پر از
عشق‌های ممنوعه می‌شود...

#مهناز_پوراسد

•
باز شب و قهوه ی تلخ
و دلی در تب و تاب .️.

- مهناز نجفی

♡

#مامان_مهناز .
بهشت هم .
برای فداکاری های تو کافی نیست .
روزت مبارک عزیزم .....






بقیه اسامی اینجا .....

┄•●❥ .

✿ کپشن خاص ✿

#زمزمه_های_عاشقانه

عشق به رویم خندید
تا مرا مست تو دید...
و نهیبی زد و گفت:
آه ...چرا دل بستی؟
تو که از آخر این راه مخوف بی خبری
زچه خرسند هستی؟!

به خیالت ته این پس کوچه
میشود جای قرار؟
به گریزپا روحت
می شود راه فرار؟
می توانی برسی تا بالا؟
دست کش!
زین خیال خام ؛حالا!!

عشق آن عروس هزار داماد است
می برد تا ته قعر
میکند روح لطیفت را خرد
ضجه هایت میکند گوشش کر
و تو محکوم به ماندن هستی

و نمیدانی ؛
آنکه جانت به فدایش گردد
میشود ماموری،
که تا خود مرگ ،تو را می بردت...!

عشق به رویم خندید
من به رویش لبخند!
و به گوشش نجوا:
آنکه تو درد وفغانش خوانی؛
مرغ عشقی که مرا ترسانی؛
همه مآوای منست!
منم آن خفته در این تاریکی
همه اغیار مرا جانم، نیش!
خود عشق آمد پیش..!
جان گرفتم و شدم آن خود خویش!

روح من غرق در آلام چموش،
مرغ عشق دست گرفت ، پایم داد!
عشق ، آرامم داد..

آنکه روحم ز چنین مردابی
دست گرفت ، برد بالا؛
مرغ عشق بود که پروازم داد !

باهمه درد و الم
با همه اشک و فغان
من روم بر ره عشق
میخرم سوز به جان!

عشق به رویم خندید
تا مرا مست تو دید...
سرتکان داد و رمید..

#مهناز_معینی

ﺩﺧﺘﺮﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ :
ﺑﭽﻪ ﻫﺎ X ﺭﻭ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﯾﺪ؟
ﻧﺎﺯﯼ : 23.5
ﮔﻠﯽ : 23.5
ﻣﻬﻨﺎﺯ : 23.54
ﭘﺴﺮﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ :
ﺑﭽﻪ ﻫﺎ X ﺭﻭ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﯾﺪ؟




ﻏﻼﻡ :574
ﯾﻮﺳﻒ : 0.29
ﺟﻌﻔﺮ :138-
ﻣﺤﻤﻮﺩ : ﻛﺪﻭﻡ X ﺣﺎﺟﻲ؟؟؟ ﻣﮕﻪ ﺿﺮﺑﺪﺭ ﻧﺒﻮﺩ؟؟


ﻋﺎﺷﻖ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻤﻮﺩﻡ��������

10 ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ


ﻧﺎﺯﯼ=ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭ
ﮔﻠﯽ =ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭ
ﻣﻬﻨﺎﺯ=ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭ

ﻏﻼﻡ =ﺟﺮﺍﺡ ﺩﯾﺴﮏ ﻭﺳﺘﻮﻥ ﻓﻘﺮﺍﺕ
ﯾﻮﺳﻒ =ﺧﻠﺒﺎﻥ
ﺟﻌﻔﺮ=ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻧﺎﻧﻮ

ﺩﺧﺘﺮﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ :

ﺑﭽﻪ ﻫﺎ X ﺭﻭ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﯾﺪ؟

ﻧﺎﺯﯼ : 23.5
ﮔﻠﯽ : 23.5
ﻣﻬﻨﺎﺯ : 23.54

ﭘﺴﺮﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ :

ﺑﭽﻪ ﻫﺎ X ﺭﻭ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﯾﺪ؟

ﻏﻼﻡ :574
ﯾﻮﺳﻒ : 0.29
ﻣﺤﻤﻮﺩ :138-

ﻣﻤﺪ : كدوم X حاجی؟؟؟

مگه ضربدر نبود؟؟

دخترا بعد از امتحان:
بچه ها x رو چند ب دست آوردید ؟
نازی: ۲۳٫۵
گلی: ۲۳٫۵
مهناز: ۲۳٫۵۴
پسرا بعد از امتحان:
بچه ها x رو چند ب دست آوردید ؟
علی: ۵۷۴
مهراد: ۰٫۲۹
سامان: ۱۳۸
محسن: مگه x هم داشتیم ؟!

ای عشق..
چشمها، به راه تو بود
ای تبسم تازه ی زندگی
ای باور سبز حیات،به کجا رفتی؟!
پشت سایه های سنگین وناپیدا
خاموش شدی!
ای هوای تازه ی بودن
ای پلک های شکفته ازباران صبحگاه
مثل چشمه ای لبریز ازنور
ازذرات جان گذشتی
وکوله بار حسرت برجای ماند
ازساحل بی فانوس وساکت شبانه ها گذشتی
وابری ترین قصه ها-غصه- شد
ای عشق
چشمها،براه تو بود..
(مهناز آذرنیا)