- وقتی می خندی
شیارِ مورب گونه هایت،
پایانی ست
بر سلطه یِ هر کسی که
چالِ گونه اش را فریاد میزند !

#سید_محمدعلی_صدری

آی ای ابر!
ای صبر!
بر من امشب مورب ببارید
اتفاق من افتاد
          ای‌ داد!

آی ای ابر!
ای صبر!
بر من امشب مورب بباريد
اتفاق من افتاد
          ای‌ داد!

آدم کسی را می خواهد که بلد باشد زشتی هایش را دوست داشته باشد وگرنه زیبایی را که همه دوست دارند. آدم کسی را می خواهد که صورت آرایش نکرده ی تازه از خواب بیدار شده اش را دوست داشته باشد. ریر چشم های گود رفته ی سیاهش را، پوست پر از کک و مک اش را، زانو و آرنج پینه بسته اش را، ابروهای پر و دست نخورده اش را.

دل همه مان کسی را بیشتر می خواهد که آدم را توی تمام فین فین کردن های سرما خوردگی اش با دستمال های خیس و چشم های قرمز و پف کرده و خشکی دور دماغ از روزهای خنده های از ته دل و دندان های ردیف مرتب اش بیشتر دوست داشته باشد. کسی که صدای هورت کشیدن سوپ و بالا کشیدن نوشیدنی ای که توی لیوان به آخرش رسیده است را با نی بیشتر می پسندد تا خوردن استیک با چاقو و چنگال را.

همه ی ما کسی را بیشتر می خواهد که من زشتمان را بیشتر از من زیبایمان دوست داشته باشد. کسی که کوتاهی قد و اضافه وزن و ریزش موهایمان ما را به او نزدیک تر کند. کسی که دلش برای شکستن ناخن مان ریش شود تا برای ناخن های مانیکور کرده مان غنج برود. ما همه مان دلمان کسی را بیشتر می خواهد که سال ها بعد برای چروک های زیر چشم و خط های مورب دور دهانمان بمیرد.کسی که با حوصله بنشیند دانه دانه تارهای سفید مویمان را ببافد، عینکمان را مثل چشم های پر فروغ روزهای اول آشنایی مان دوست داشته باشد و مراقب شکستنی هایمان باشد. قلب مان و حتی استخوان هایمان.

همه ی ما پیرزن و پیرمردهای غرغرو و خودآزار و خودخواهی خواهیم شد که فرشته هایی می خواهیم که تا ابد به ما مثل روز اول نگاه کنند.

فانتزی من اینه که همه برو بچ 1 جمله تو یه زمان خاص تو افق جمع بشن و اونجا هرچی دلشون خواست جوکا و خاطراتشونو رودر رو واسه هم تعریف کنن. اینطوری همه میتونن همه خاطراتشونو بگن و دیگه تائید نشدنشون وجود نداره. البته کسایی که رفتن مورب و عمود و ... هم میتونن بیان :-)) افق حالا حالاها جا داره... بعد یه حُسن دیگه ای که داره میدونین چیه؟ اینه که میتونیم ببینیم تصوری که از هر کاربر داریم (از لحاظ قیافه)درست حدس زدیم یا نه؟

ببینین من چقده خلاقم:)))

فانتزی من اینه که همه برو بچ 1 جمله تو یه زمان خاص تو افق جمع بشن و اونجا هرچی دلشون خواست جوکا و خاطراتشونو رودر رو واسه هم تعریف کنن. اینطوری همه میتونن همه خاطراتشونو بگن و دیگه تائید نشدنشون وجود نداره. البته کسایی که رفتن مورب و عمود و ... هم میتونن بیان :-)) افق حالا حالاها جا داره... بعد یه حُسن دیگه ای که داره میدونین چیه؟ اینه که میتونیم ببینیم تصوری که از هر کاربر داریم (از لحاظ قیافه)درست حدس زدیم یا نه؟

ببینین من چقده خلاقم:)))

بارانی مورب...
در نیمروزی آفتابی

هیچ اتفاقی نیافتاده است
تنها تو رفته ای!

اما من...
قسم می خورم که این باران
بارانی معمولی نیست...

حتما جایی دور
دریایی را به باد داده اند...