آنقدر در مغزم با خودم حرف زده‌ام که اگر آنها را می‌نوشتم، کتابی میشد به نام:
تمایل به خاموشی در پس ذهنی نا آرام.

می‌گفت:
خدا فراموشی را آفرید تا رنج‌ها خاطره نشوند

میدونی، به‌نظر من زمانی دست و پات یخ می‌کنه که از درون احساس سرما می‌‌کنی. گرمای درونت ذره ذره با احساسات، افکار و مسائل مختلف رو به خاموشی رفته و گستره‌ی این سرما به قدری زیاده که جسمت رو هم در بر می‌گیره و در نهایت، در برابر سرمای بیرون ضعیف میشی.

‏یه جا نوشته بود که:
می‌دونید چرا کودکی شیرینه؟
چون گذشته‌ای وجود نداره، یادی وجود نداره آینده ای وجود نداره.
این سنگینی بار گذشته‌ و آیندست که زندگی‌رو سخت می‌کنه؛
من‌رو یاد این حرف نادر ابراهیمی انداخت:
فراموشی را بستاییم.
یاد، انسان را بیمار می‌کند.

. .

با دستان مردانه ات موهایم را بباف

مگر نه اینست که
فراموشی درد یک زن
در نوازش دستی پر مهر
به وقت پربشانی

وفراموشی درد مرد
در عطر موی زن
دوست داشتنیش

آغوش مردانه ات و عطر موی زنانه ام
تلفیق قشنگ
لحظه های بی اندوه

بیا و موهایم را بباف....

#هدیه_ثانی

اونجا که هوشنگ ابتهاج میگه:

نگاهت میکنم خاموش و خاموشی زبان دارد
زبان عاشقان چشم است و چشم از دل نشان دارد
چه خواهش ها در این خاموشی لب هاست، نشنیدی؟
تو هم چیزی بگو، چشم و دلت گوش و زبان دارد.

خواستم چیزی بگویم، نتوانستم؛ خاموشی از من بیشتر بود

.࿐

آیا نگران این نیستی که بعد از مرگ همه تو را به فراموشی بسپارند؟
- خب، تو نگرانی؟
فک نمی‌کنم. من با آدم‌های زیادی در ارتباط هستم که با هم صمیمی هستیم. وقتی عشق بین ما هست، مگر می‌شود فراموش شد؟ عشق کلید زنده ماندن است حتی بعد از مرگ.

‌‌- میچ البوم

. .

گاهی بهترین وسیله برای فراموشی دیدن دوبارست

.࿐

در صدد فراموشی کسانی هستیم
که روزی
جگر گوشه ی ما بودند!