To be yourself in a world that is constantly trying to make you something else, is the greatest success.

خودت بودن در جهانی که دائما تلاش میکند از تو چیز دیگری بسازد، بزرگترین موفقیت است.

دوام بیاور؛
در مقابل دوست داشته نشدن!
در مقابل تغییر واکنش‌ها و رفتارها!
در مقابل نادیده گرفته شدن و کنار گذاشته‌شدن‌های ناگهانی...
تمرین کن روی هدف‌های خودت متمرکز شوی و آنقدر عمیق و حساب‌شده کارهای خودت را به سمت موفقیت‌های بزرگ و رضایت‌بخش پیش ببری که هیچ زمانی برای گلایه‌گزاری و دلخوری و اندوه باقی نمانَد.
عمیق و وسیع که باشی؛ به هر تکان کوچکی به هم نمی‌ریزی!

#نرگس_صرافیان

I attribute my success to the fact that I never made excuses or accepted excuses

موفقیت خود را به این نسبت می‌دهم که من هرگز نه بهانه آوردم و نه بهانه‌ای را پذیرفتم!

یه جا نوشته بود :
با آدمهایی معاشرت کنید که در مورد موفقیت و پیشرفت صحبت میکنن
نه در مورد رفتار و قیافه مردم

چیزی که زندگی رو سخت می‌کنه نبودن آدمیه که دستاوردها و موفقیت‌های کوچیکت رو براش تعریف می‌کردی و اون بیشتر از تو ذوق می‌کرد. الان پشت این خوشحالی، یه غم گنده جا خوش کرده که قلبم رو مچاله می‌کنه.

هنوزم میشه خوب زندگی کرد و به موفقیت رسید حتی با دلار ۹۰ تومنی و سکه ۸۰ تومنی
اگه میخواین بدونید چجوری کلمه "شیشه" رو کامنت کنید

کسی که حتی با کوچیکترین موفقیت‌هاتون هم ذوق میکنه رو دو دستی بچسبید و ببوسید.

Not everyone is actually happy for your success.

در حقیقت همه از موفقیتت خوشحالت نیستند.

هرچقدر دنبال یه رابطه با پارتنر خوب باشی بیشتر ازش دور میشی و روی دور باطل میفتی، به قول معروف از تشنگی ممکنه کاسه زهر و سر بکشی! درگیر جریان زندگی بشو و روی رشد فردیت و موفقیت ها و اهدافت تمرکز کن، بعد خود روزگار آدم مناسبت و به وقتش سرراهت قرار میده.
برای چیزی اصرار نکن که ازش دورتر میشی!

طبق شواهد و قرائن دنیای مجازی؛
من یک "جا مانده‌"بودم!

همه درست رفته‌بودند و رسیده‌بودند و خوشحال بودند و این من بودم که کافی نبودم! این من بودم که نابلد بودم! این من بودم که پرت شده‌بودم به حاشیه و در باغ نبودم!
به خودم آمدم و دیدم همه از چیزهایی حرف می‌زنند که من از آن‌ها بی‌خبرم! همه اصطلاحاتی به کار می‌برند که من از آن‌ها سر در نمی‌آورم! همه کارهایی را می‌کنند و راه‌هایی را برای موفقیت و دیده شدن می‌روند که من بلد نیستم، یا نمی‌توانم!
به خودم آمدم و دیدم همه برای موفقیت و خوشبختی آسانسور دارند و این منم که چسبیده‌ام به نردبان چوبیِ خودم و با تقلا خودم را پله پله بالا می‌کشم.
من یک "جا مانده‌"بودم و تلاش‌های بی‌اندازه‌ام برای همه چیز، بی‌نتیجه می‌ماند، چون در باغِ آدم‌های امروز نبودم!!!

#نرگس_صرافیان_طوفان