تو خانواده بهت یاد میدن که سازگاری و انعطاف بیش از حد، احترام و درک آدما یه ارزش خیلی مهمه
بعد بزرگ میشی میای تو اجتماع میبینی که اولین چیزی که باید یاد میگرفتی اینه که حقوق تو چیه این وسط؟
مرزهای تو چیه و چرا مهمه که پای مرزهات بمونی.

چون امن و مهربونی همیشه تنها میمونی، آدم‌ها عاشق چیزهای مبهمن، دنبال هیجان و تفریح، اما چون انسان مهربون و امن همیشه واضحه، خیلی‌ها نادیده‌اش میگیرن، حقیقتی تلخ اما واقعی.

خانمه میگفت:
"‏چون اَمن و مهربونی همیشه تنها میمونی، آدما عاشق چیزای مبهم هستن، دنبال هیجان و تفریح،
اما چون انسان مهربون و امن همیشه واضحه، خیلیا نادیدش میگیرن، حقیقتی تلخ اما واقعی…"

تنها عشقی که ارزش داره ،
عشق به خودتون و اهدافتونه

بقیه ش اختلالات هورمونیه....!

ما می‌میریم. اما رد پای ما به جا می‌مونه. توی نامه‌ای که نوشتیم، توی موسیقی‌ای که نواختیم، تویِ ریشه‌های گلی که یه روز تو باغچه کاشتیم، تو قلبی که گرمش کردیم. شایدم نه؛ بهتره بگم ما زنده می‌مونیم، توی هر چیزی که یه روز بهش زندگی بخشیدیم.

اینو پین کنید یه جا یا بنویسید رو یه تیکه کاغذ نوت بنویسید تو محل کارتون یا جایی که دارید تلاش میکنید که هر روز بخونیدش:
"‏یه قانونی هست که میگه
تو الان تو گذشته ی آینده اتی
پس جایی برای پشیمونی نذار"

‏ولی دوست اصلیت همونیه که میتونی بدون ادا وسط بدبیاریت بهش زنگ بزنی و بگی گند زدم و اونم بگه پاشو بیا ببینیم چه خاکی میتونیم بریزیم سرمون.

یه جمله دیدم که شنیدنش خیلی دردناکه؛
همونی که بیشتر از همه دوسش داری، آخرش بهت یاد میده دیگه هیچوقت کسی رو اینجوری دوست نداشته باشی.

اینو پین کنید یه جا یا بنویسید رو یه تیکه کاغذ نوت بنویسید تو محل کارتون یا جایی که دارید تلاش میکنید که هر روز بخونیدش:
"‏یه قانونی هست که میگه
تو الان تو گذشته ی آیندتی
پس جایی برای پشیمونی نذار"

‏دو تا درس از ۱۴۰۳ گرفتم که شاید به کار شما هم بیاد.

اول اینکه بهتره به موقع از چیزی که کار نمی‌کنه درست خارج بشید ( شغل، رابطه، باشگاه ) تا اینکه اینقدر بمونید و امیدوار باشید تا بپوسید.

دوم اینکه تغییر آدما رو بپذیرید، هم بد شدن هم خوب شدن، با یه تصور قدیمی باقی نمونید.