کوتاه بیا
کوتاه بیا

حالا که به نشانه‌ی صلح
مویم سپید شده...

#جواد_محبوبی

گیسوی کمندم را بافته ام ،تو کجایی؟
تو‌ درمان منی، تو کجایی؟
مویم سپید شد و تو نبودی
نفسم بند و ِچشم خیره به در تو نبودی؟

دلم ظلمت عشق را بدید
و تو باز نیامدی!

#مهدی_رستم_زاده

آدم کسی را می خواهد که بلد باشد زشتی هایش را دوست داشته باشد وگرنه زیبایی را که همه دوست دارند. آدم کسی را می خواهد که صورت آرایش نکرده ی تازه از خواب بیدار شده اش را دوست داشته باشد. ریر چشم های گود رفته ی سیاهش را، پوست پر از کک و مک اش را، زانو و آرنج پینه بسته اش را، ابروهای پر و دست نخورده اش را.

دل همه مان کسی را بیشتر می خواهد که آدم را توی تمام فین فین کردن های سرما خوردگی اش با دستمال های خیس و چشم های قرمز و پف کرده و خشکی دور دماغ از روزهای خنده های از ته دل و دندان های ردیف مرتب اش بیشتر دوست داشته باشد. کسی که صدای هورت کشیدن سوپ و بالا کشیدن نوشیدنی ای که توی لیوان به آخرش رسیده است را با نی بیشتر می پسندد تا خوردن استیک با چاقو و چنگال را.

همه ی ما کسی را بیشتر می خواهد که من زشتمان را بیشتر از من زیبایمان دوست داشته باشد. کسی که کوتاهی قد و اضافه وزن و ریزش موهایمان ما را به او نزدیک تر کند. کسی که دلش برای شکستن ناخن مان ریش شود تا برای ناخن های مانیکور کرده مان غنج برود. ما همه مان دلمان کسی را بیشتر می خواهد که سال ها بعد برای چروک های زیر چشم و خط های مورب دور دهانمان بمیرد.کسی که با حوصله بنشیند دانه دانه تارهای سفید مویمان را ببافد، عینکمان را مثل چشم های پر فروغ روزهای اول آشنایی مان دوست داشته باشد و مراقب شکستنی هایمان باشد. قلب مان و حتی استخوان هایمان.

همه ی ما پیرزن و پیرمردهای غرغرو و خودآزار و خودخواهی خواهیم شد که فرشته هایی می خواهیم که تا ابد به ما مثل روز اول نگاه کنند.

مویم سپید و گشته ام قامت کمانی سالار زینب می شناسی خواهرت را...

من یک دختر مسلمان ایرانی ام
نه مخاطب خاصی دارم نه داداشی و از اینجور چیزا
اونقدر واسه خودم ارزش قائلم که جهانی را در حسرت دیدن یک تا مویم بگذارم
اونقدر پاکم ک پاکی هیچ نگاهی رو نمیدزدم
اری من یک دختر مسلمان ایرانی ام