رسيده ام به حس بركى كه ميداند
باد از هر طرف بوزد
عاقبتش افتادن است....

كس نميداند در اين بحر عميق، سنگ ريزه قيمت دارد يا عقيق، من همين دانم كه در اين روزگار، هيچ چيز ارزش ندارد جز رفيق

چه کسي ميداند فراق به چه معناست؟ چه کسي ميداند معنای واقعي " جاماندن " را؟؟؟ ما که يک ماه با هم سياهي زديم، باهم سينه زديم، با هم حسين حسين گفتيم، باهم اشک ريختيم... حال! پياده روی اش برای شما حسرتش برای ما؟ .. پاهای تاول زده اش برای شما، دل تاول زده اش برای ما؟!... ديدن پرچم عباس(ع) و گنبد حسين(ع) برای شما، عکس و حسرتش برای ما؟؟؟ باشد! اشکالي ندارد... کرب و بلا مال خوبها... ميخورم غم و به دل ميگويم تو اگر پست نبودی حرمت ميبردند... گله دارم ارباب گله دارم التماس دعای حسینی شدن

زنان عاشق مرداني ميشوند که قدرت نگاه مـــردانه شان، بتواند دُنياي زنانه ي آنها را تسخير کند... زن معني تمـــــام نگاه ها را ميداند.. ميداند چه نگاهي براي ديدن قلبش است چه نگاهي براي کشف اندامش باور کن پنجره قلب زن چشمانش است... !!

دوستان این متن وخودم نوشتم!!لطف کنین بخونین واگه نظری داشتین حتمابگین!!!
"من يک تبعيدي ام...
به جايي که...به دنيايي که...سکوت فرياد ميزند
آنقدر که حنجره اش خش برميدارد
سرزميني که صدا در آن جريان ندارد
هيچ چيز
سکوت مطلق...
روحم در اين بي رحمي عميق زنجير شده!!
صدايي که در گلو خفه ميشودو گوشي که گداي کلمات ميشود.
بغضي که به خاک ميسپرد شکستنش را...
دنيايي که نه چشم ميبيند ونه نگاهي خوانده ميشود
مثل اينکه زل زده باشي به يک فصل نرسيده...
وانتظاري که هيچ کس در آن سويش نيست،يک انتظار مطلقا يک طرفه...
واشکي متبلور ميشود اما به بلوغ نميرسد
وبه خاک ميسپرد سقوطش را از چشمه ي دريايي اش...
زنداني نيستم!!آزادم!آزاد
نه چون پرنده اي که در آسمان اوج ميگيردو ميشکند سپر تندبادهارا
نه چون پروانه اي که روزي هزاران بار حس زنده بودن در او احيا ميشود، دوباره ودوباره
بلکه مثل بچه گنجشکي که توي لانه ي چوبي اش دل ميزند براي پرواز،بال ميزند،بال ميزند
اما هيچ!!!هيچ
همه فکر ميکنند پرواز را ياد نگرفته!!پس مادرش کو؟؟
همه به دنبال مقصري ديگر!!
اما از کجا معلوم که پرواز را از خاطر نبرده باشد؟؟!!
خاطره ي چگونه ي تکاندن بالهايش پشت ميله هاي سخت فراموشي محبوس نشده باشد؟؟!!
از کجا معلوم تخم باروري آرزوهايش را مار نخورده باشد؟؟!!
داشتم ميگفتم!!
وآنقدر بال ميزند که خسته از اين مکرر بيهوده دوباره به خواب ميرود
خوابي که کسي نميداند بايد در انتظار بيداري دوباره اش ماند يا نه!؟؟!
شايد تخم آزادي من را نيز ماري از دنياي خودم خورده باشد؛
کسي چه ميداند...؟؟!!

گفتم: خسته ام!
گفت: از رحمت خدا نااميد نشويد. (زمر/٥٣)
گفتم:هيچكس نميداند در دلم چه ميگذرد!
گفت:خدا حائل است ميان انسان وقلبش(أنفال/٢٦)
گفتم:كسى را ندارم!
گفت: ما از رگ گردن به تو نزديكتريم.(ق/١٦)
گفتم:گويا فراموشم كرده اى!
گفت:بخوانيد مرا تا اجابت كنم شمارا.(بقره/١٥٢)
گفتم : دلم آرام نمی گیرد!
گفت : الا بذكرالله تطمئن القلوب .
گفتم توشه اي ندارم !
گفت : بقیت الله خیرلكم ان كنتم مومنین.

چه كسى ميداند?
علت بغض خدا....
علت دل لبريز از ابر سياهش را...
علت اشكش را...
علت خشم خدا...
علت فريادش....
من نيز بى خبرم...ليك ميدانم; او دل نگران است...او ميترسد..ميگريد..
از كار ما بندگانش..از اشتباه ما...خطا هاي هميشگى و ناديده گرفتن هايش...
"خدا جون همينكه بفكر مون هستى خيليه......خيلى خدايى خيلى"

ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻳﺨﭽﺎﻝ ﮔﺮﺍﻳﻲ ﭼﻴﺴﺖ ؟!

ﻧﻮﻋﻲ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺭﻭﺍﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺩ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺑﻪ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭﺏ ﻳﺨﭽﺎﻝ ﻣﻲﮐﻨﺪ،

ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﺍﺳﺖ، ﻧﻪ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺻﻼ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﺪ

ﺍﺯ ﻋﻼﺋﻢ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺩ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻴﺸﻮﺩ

ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍﻩ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ ﺩﺭﺏ ﻳﺨﭽﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﻲﮐﻨﺪ،

ﭼﻴﺰﻱ ﺑﺮ ﻧﻤﻴﺪﺍﺭﺩ ﺩﺭﺏ ﺭﺍ ﻣﻲﺑﻨﺪﺩ

ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺑﻪ ﻭﻓﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺘﻮﻟﺪﻳﻦ ﺩﻫﻪﻫﺎﻱ ۶۰ ﻭ ۷۰ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲﺧﻮﺭﺩ!

هر روز صبح در جنگل آهوئي از خواب بيدار ميشود که ميداند بايد از شير تندتر بدود تا طعمه او نگردد و شيري که ميداند بايد از آهوئي تندتر بدود تا گرسنه نماند. مهم نيست شير باشي يا آهو مهم اين است که با تمام توان شروع به دويدن کني . نلسون ماندلا

خدا ميداند ولي آن روز که آخرين زنگ دنيا ميخورد،ديگر نه ميشود تقلب کرد
ونه ميشود سرکسي را کلاه گذاشت...
آن روز تازه ميفهميم دنيا با آن همه بزرگيش از جلسه ي امتحان هم کوچکتربود...
آن روز تازه ميفهميم زندگي عجب سوال سختي بود،سوالي که بيش از يک بارنمي توان به آن پاسخ داد
خداکند آن روزکه آخرين زنگ دنيا ميخورد،روي تخته سياه قيامت اسم ما را جزو خوبهانوشته باشند...
خدا کند حواسمان بوده باشد وزنگهاي تفريح،آنقدر در حياط نمانده باشيم که حيات يادمان رفته باشد
خدا کند که دفتر زندگيمان را جلد کرده باشيم
وبدانيم که دنيا چرک نويسي بيش نيست...