‏تو کشوری بزرگ شدم ک مَردا و زَنا با چند خط عربی به هم محرم میشن ولی با ی دنیا عشق نه..!

جانِ دلم...
غرورِ مَردانه و این حرفها...
بماند پشتِ درِ خانه...
بماند برای غریبه ها...!
به من که رسیدی...
ورد زبانت باشد دوستت دارم...

.

دنیامُرداب غفلت هاست
هرکه بیشتردچار شود
زودترغرق می شود
چقدردنیاراجدی گرفته ایم
مامسافرهایی که
ماندن یارفتن مان هم
دست خودمان نیست

حَتی خـُــدا هَمـــ
طاقَتــــِ خواندَن نَدارَد...!!!
شعــــری ڪه اوجَشـــــ
هِق هِقی مَردانــه باشَد...!!
✌️

به مُردادی ترین گرما قسم، بدجور دلتنگم

شبیه گچ شده از دوری ات، بانوی من رنگم !



تو تقصیری نداری، من زیادی عاشقت هستم

همین باعث شده با هر نگاهی زود می لنگم !



همان بهتر که از هذیان نوشتن دست بردارم

به مرگِ شاعرِ چشمت قسم... بدجور دلتنگم !

هركه را خواهَند در حِشمَت سُليمانَش كُنَند ...

بايد اوَل خاكِ پاىِ شاهِ مَردانَش كُنَند...

السلام علیک یا أمیرالمؤمنین ...

پسر سرزمینم، دلگیر نشو از نبودن "روز پسر" در تقویم
تو از کودکی مَردانه بزرگ شده ای…

"روز مَرد" سزاوار

���� غیرت و مردونگی����

توست…

دلم را ، دلم را ، دلم را ببر

به هر جا که می خواهی ، آنجا ببر

دلم را از این کوچه ی بی عبور

به آبی ترین شهرِ رویا ببر

مگر آفتابی شود چشمهام

مرا آن سویِ آسمان ها ببر

دلِ خانه زاد و غریبِ مرا

برایِ تماشایِ صحرا ببر

کویرانه با خویشتن زیستم

نگاهِ مرا سمتِ دریا ببر

گرفتارِ امروزِ مُردابی ام

شبانه مرا سویِ دریا ببر

کجا می روی ، عشق ! بی من مرو

بمان با دلم یا دلم را ببر