چیزی هست که یهو تموم شه ؟ بله صبر آدم‌ها .


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

همه‌ی انسان‌ها نیاز به‌کسی دارن که غم‌رو از چشم‌هاشون بخونه و بگه من اینجام.

چه آدم‌هایی که به خاطر نیازشون کنارمون موندن.

من دوست داشتنی رو میخوام که غم‌هام رو از یادم ببره، نه اینکه خودش بشه غم جدیدم.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

شاید من خیلی خودخواه باشم اما وقتی ببینم اون ذوقی که می‌خوام توی چشم‌هاش نیست، می‌برمش دَم همون چشمه‌ای که ازش گرفتم‌ش رهاش می‌کنم. شاید پیش خودم بگم اگر سهم من بود برمی‌گرده، اما اون برنمی‌گرده، اینو از سوی چشم‌هاش فهمیدم.

این روزها به چشم‌های زندگی نگاه میکنم
او مصمم، من هم مصمم...
می‌گویم هزار بار زمین خورده‌ام
تو خود دیدی که چگونه بلند شدم
برای هزاران بار دیگر هم آماده‌ام :)

‏- به چه کسی می‌گویند آدم «امن»؟

به کسی که وقتی جای زخم‌هایت را به او نشان دادی، از آن پس، همه تلاشش را می‌کند که از آن سمت به تو آسیبی نرسد.

تجربه بهم ثابت کرده به هرچیزی که اهمیت بدی، آدم‌ها به تکاپو می‌افتن تا اون‌ رو ازت بگیرن. حتی اگر اون چیز یک سنگ بدفرم کاملا بی‌ارزش باشه.

من به تو فکر نمی‌کنم. نه به این خاطر که دوستت ندارم یا نداشتم، تنها به این خاطر که خیلی ازت آسیب دیدم و یادآوری‌ت درد زخم‌هام رو‌ بیش‌تر می‌کنه.

«کم دوست داشتن را
‏بلد نیستم.
‏تمام زخم‌های من
‏از دوست‌ داشتن‌های‌ زیاد من است.»

‏- دیدم ماداک.



. .