سی سالگی به بعد؟
شبیه ۴ عصر پاییزه، نه شبه که بخوابی نه ظهره که به کارات برسی.
شبیه سه‌شنبه‌ست، نه اول هفته‌ست نه آخرش.
شبیه مدال نقره‌ست، نه اونقدر خوب بودی که طلا بگیری نه اونقدر بد که مدال نگیری.
سی سالگی به بعد دستای مکانیکیه که صدبار با صابون شسته، تمیزه‌ها ولی یه کمم سیاهه.