‏در روابط سمی یه چرخه بهشت و جهنم وجود داره، روزها و لحظاتی هست که طرف میبردت تو بهشت و در مقابل روزهایی هست که انگار شکنجه‌ت میکنه. تو ممکنه به این چرخه عادت کنی، شکنجه رو تحمل کنی چون امید داری روزهای بهشتی میاد.
توی روزهای شکنجه با خودت بگی: تحمل میکنم، یادته اون روزایی که خیلی ماهه؟ مهربونه؟ عاشق منه و برام هر کاری میکنه؟ در حالی که به جای این باید بگی: یادته اون روزایی که ذات واقعیش رو خیلی خوب پنهان میکنه؟

‏لانگ دیستنسی که آدمو نکشه، اونقدر توی خودت و خیالت فرو میبردت که دیگه واقعیت و خیال رو از هم تشخیص نمیدی گاهی

رفیقم پراید صفر از سایپا گرفته توش که میشینی میبردت تو حال و هوای بازار مسگرا.

تنها جاییشم که صدا نمیده بوقشه :|