من واقعا دیگه از هیچی خوشم نمیاد هیچ‌ حسی توم نیست، اصلا انگار یکی گرفته بال‌های پروانه‌هام رو با قیچی تیکه تیکه کرده، هیچی خوشحالم نمیکنه، نه شب‌ها سر وقت میخوابم، نه دیگه دلم میسوزه، نه احساساتی میشم، نه خوشحال میشم، نه زیاد میخندم، نه صمیمی میشم، نه دل میبندم، نه اجتماعی‌ام، هیچ حسی توم نیست، از قوی بودن خسته شدم.

من در نهایت فهمیدم آدم‌ها لیاقت دوست داشته شدن رو ندارن، باید بذاری برای رسیدن بهت تلاش کنن و هیچوقت نرسن، رسیدن آدم‌ها رو هار میکنه و آدم هار اونقدر بی لیاقته که چشمش رو روی همه چی میبنده.

شرط میبندم مدرسه ۹۹٪ از شما همین شکلی بود:)

من در نهایت فهمیدم آدم‌ها لیاقت دوست داشته شدن رو ندارن، باید بذاری برای رسیدن بهت تلاش کنن و هیچوقت نرسن، رسیدن آدم‌ها رو هار میکنه و آدم هار اونقدر بی لیاقته که چشمش رو روی همه چی میبنده.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

•
عهد میبندم باهات با این مصرع عطار که میگه:

تا جان بودم در تن رو از تو نگردانم .️

♡

‏اگه میدونستید
چقدر سخته و چقدر طول میکشه تا
بعضی آدم‌ها دوباره سلامت روان و شادی
خودشون رو بازیابی کنن
متوجه میشدین که چرا
با کوچک‌ترین رفتار سمی
درها رو میبندن و فاصله میگیرن
و چرا در مورد افرادی که اجازه دارن
تو زندگیشون باشن
سختگیر هستن

‏دیر میرسم دیر میفهمم دیر عادت میکنم دیر دست میکشم دیر دل میبندم دیر دل میکنم، کلا همیشه دیرم دیرمه دیره؛ نمیدونم میفهمین یا نه.

. .

یچیز جالبی که یبار تو یکی از کتابام خوندم این بود که بسیاری از کودکان وقتی نسبت به مرگ و مردن آگاه میشن، بصورت ناهشیار با خودشون عهد میبندن که هیچ وقت سرمایه گذاری کاملی روی زندگیشون نکنن و هرگز به شخصی دلبسته نشن! چون میدونن که روزی زندگی به پایان میرسه و شخص محبوبشون رو از دست میدن. پس در بزرگسالی ممکنه از ورود به رابطه و دوست داشتن یه فرد ترس و واهمه داشته باشیم. پس ما یا انتخاب میکنیم که با وجود فانی بودن دنیا زندگی کنیم، یا بخاطر هراس برای از دست دادن افراد مورد علاقه ی زندگیمون، روی به محدود سازی خودمون میاریم و در جبهه مرگ می ایستیم تا زندگی!

من میشم اون بوسه ای که رو اشکات میشینه
من میشم اون لبخندی که کنار لبت نقش میبنده
من میشم اون بادی که تو موهات میرقصه
من میشم اون خواب قشنگی که یادت میمونه
من میشم اغوشی که دردات فراموشت بشن
من میشم یه پناهگاه واسه تو تا یادت نره که هنوز زنده ای
یادت نره من اینجام و تا وقتی که من اینجام از هیچی نترس.

.࿐

من صبورم اما
به خدا دست خودم نیست اگر می رنجم
یا اگر شادی زیبای تو را
به غم غربت چشمان خودم میبندم
من صبورم اما
چه قدَر با همه ی عاشقی ام محزونم
و به یاد همه ی خاطره های گل سرخ
مثل یک شبنم افتاده ز غم مغمومم
من صبورم اما
بی دلیل از قفس کهنه ی شب می ترسم
بی دلیل از همه ی تیرگی رنگ غروب
و چراغی که تو را از شب متروک دلم دور کند
من صبورم اما
آه ، این بغض گران
صبر چه می داند چیست...
 
#حمید_مصدق