چای میخورم که مشکلاتمو فراموش کنم میبینم چای دم نکشیده

آیا تمایلی برای ادامه دادن دارم؟ خیر
‏آیا خایه‌ی پایان دادن دارم؟ خیر
‏آیا میدونم دارم چه گوهی میخورم؟ اینم
خیر

من با کشته شدن هرکسی غصه خوردم ولی نمی‌دونم چرا غصه‌ای که برای هواپیما میخورم یجور دیگه‌اس، هیچوقت کهنه نمیشه، هیچوقت کم نمیشه و بازم مثل روز اول قلبمو فشار میده.

من هیچوقت نصیحت نمیکنم
منم میشینم پا به پات غصه میخورم و میگم که مجبور نیستی همیشه خوشحال باشی، همیشه بخندی !
حق داری یه وقتایی ضعیف باشی و با پشت دست های مشت شدت اشکاتو پاک کنی.
اما باید بدونی یکی تو اون شرایط پیشته...

.࿐

این روزها حس میکنم یه جایی بین احساسات: «آدمها خیلی ترسناکن و باید تا جایی که میشه ازشون فاصله گرفت»، «خوشحالی رو باید تو خودت پیدا کنی نه بقیه» و «من خیلی تنهام و دلم چند تا دوست خیلی خوب میخواد» به صورت معلق تاب میخورم

نمیدونم درک میکنین یا نه ولی اینجوریم که یهو به خودم میام میبینیم باز دارم برا چیزی که قبلا چن بار پذیرفتم و کنار اومدم باهاش،دوباره دارم غصه میخورم

درس میخونم، زبان میخونم، باشگاه میرم، آشپزی میکنم، ویتامینامو میخورم، دوستامو میبینم، به خودم میرسم و یه عالمه آب میخورم. Life’s on track و حال خوب.

خیلی وقتا غصه اتفاق‌های که هنوز نیفتادن و میخورم، و این یه نوع مریضیه ...

میخوابم غمگینم، بیدار میشم غمگینم، بیرون میرم غمگینم، غذا میخورم غمگینم، مهمونی میرم غمگینم.

از فردا دیگه پنیر و صبحونه های تکراری نمیخورم..