زندگی من همینجوریش غم انگیز بود؛
نباید میدیدمت...

یدونه از ریلز سمی‌ها برای خنده داشتم میدیدم آخرش گفت "رفیق اگر یه روز عاشق شدی و متاهل بدان مهرت نرود هرگز از دل، نه پیری جدا می‌کند تو را از من نه دوری و مرگ." الان دارم گریه می‌کنم‌.

ازم میپرسن خودت رو ده سال دیگه کجا
میبینی؟ حقیقتا نمیدونم، چون ی سال
پیش خودم رو اینجا نمیدیدم!

کاش نمیدیدمش خاطرات بچگیم به فنا رفت .

از لحاظ روحی احتیاج دارم یکی از راه برسه و بهم بگه:
«من داشتم همه چیز رو میدیدم؛تو خیلی خسته شدی.
بقیش رو بسپر به من، درستش میکنم.


. .

‏یه مصاحبه میدیدم با دیوید کسلر که نویسنده‌ایه که از غم بعد از دست دادن و عزاداری مینویسه و این حرفش خیلی به دلم نشست. گفت خیلیها از من میپرسن کدوم غم از دست دادن بدترینه؟
ایا مرگه؟
طلاقه؟
ایا پس خوردن و ریجکت شدن دائمیه؟
کدوم بدترینه؟ ‏
و من همیشه جواب میدم:
غم تو.
غمی که تو داری تجربه میکنی از همه‌ش بدتره.
مال بقیه رو فراموش کن اون حسی که تو‌ داری از همه بدتره.»
و چون غم هر کدوم ما از نوع بدترینه، امیدوارم یا تحملش رو داشته باشیم یا به قول یلدا سیدی،
کاش عزیزم
اگر به غم
مبتلا شدی
پناهی هم داشته باشی...

‏به طور خیلی عمیقی احساس میکنم دلخوشیم جا مونده توی صبح جمعه‌هایی که ساعت نه صبح بیدار میشدم و فیتیله جمعه تعطیله میدیدم.

از لحاظ روحی خیلیامون احتیاج داریم یکی از راه برسه و بهمون بگه:
من داشتم همه چیزو میدیدم؛
تو خیلی خسته شدی.
بقیه‌شو بسپر به من، درستش میکنم...
حالا برو یکم‌استراحت کن :))

‏از لحاظ روحی احتیاج دارم یکی از راه برسه و بهم بگه :

"من داشتم همه چیزو میدیدم؛
تو خیلی خسته شدی.
بقیه‌شو بسپر به من، درستش میکنم."

‏ازدواج اینجوریه که سال اول هر موقعی از شب بپری رو تخت بغلش، از خواب بیدار میشه و یه لبخند بهت میزنه و میگه شیرینم بیا بغلم،
‏سال دهم ازدواج آروم آروم میری تو تخت و اشتباهی انگشتت میخوره بهش، شاکی پا میشه میگه چرا خودتو میکوبونی به من؟!؟ داشتم بهترین خواب زندگیمو میدیدم !!!