من هیچوقت دلم نمیخواد برگردم عقب و دوباره زندگی کنم.دوباره شروع کنم که چی بشه؟ که چیکار کنم؟خیلی جاها انتخاب ادم اجباره نه انتخاب،من احتمالا اگر هزار بار دیگر شروع کنم باز به همین جا میرسم. آدمیزاد فراموشکاره. وقتی درد داره، داد می کشه و بعد یادش میره و برمیگرده همون جای قبلی

روز به روز بیشتر به این نتیجه میرسم که باید زندگی private تری داشته باشم

هر موقع خودم رو توی آیینه می بینم،
به این نتیجه میرسم که این ذات آدمه که باید قشنگ باشه.
• |.|

‏دیر میرسم دیر میفهمم دیر عادت میکنم دیر دست میکشم دیر دل میبندم دیر دل میکنم، کلا همیشه دیرم دیرمه دیره؛ نمیدونم میفهمین یا نه.

. .

‌
با بقیه مثل تراپیستا حرف میزنم به خودم میرسم روانی میشم.
‌


. .

دارم به اون نقطه ای میرسم که میتونم تو صورتتون نگاه کنم و بگم یه قطع ارتباطمون نشه.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

کاش همه آدما قبل از هر اقدامی، ورود به هر رابطه ای و گفتن هر حرفی
اول از خودشون بپرسن که حالا به کجا میخوام‌برسم؟ یا به کجا میرسم؟
واقعا اون چیزی که میخوایی بهش برسی همون چیزیه که فکر میکنی شایستشی؟ وای به روزی که یک ادم شایستگیشو انقدر حقیر ببینه :) میشه یک «بی همه چیز».

به تو که میرسم مکث میکنم.
انگار در زیبایی‌ات،چیزی جا گذاشته‌ام!
مثلا در صدایت آرامش،
یا در چشم‌هایت زندگی...
-نیما یوشیج

. .

من واقعا شور زندگی رو درونم حس میکنم؛ اما کم‌کم دارم به این نتیجه میرسم که این بیشتر یه کراش یک‌طرفه‌ست.

من یهویی از زیادی اهمیت دادن میرسم به حد اصلا اهمیت ندادن

.࿐