کم‌کم دارم میفهمم که بزرگ شدن چه اشکال‌هایی دارد؛ وقتی به آرزوهایی که در کودکی داشتی میرسی، میبینی آن‌قدرها هم که فکر میکردی جالب نبوده‌اند.

میدونی اوج خفگی کجاست؟ همون جایی که کلی حرف داری و به شدت ناراحتی و خیلی چیزها رو اعصابت میرن ولی سکوت میکنی و به اخرین درجه ناراحتی میرسی و ترجیح میدی که هیچی نگی فقط یه گوشه بشینی و ببینی چی میشه.

کم کم به مرحله‌ای تو زندگیت میرسی که برای نبودن‌ها بی‌قراری نمیکنی، دیر جواب دادن ناراحتت نمیکنه، حساسیت‌هات کمتر میشن و آدم‌ها رو تو جایگاهی از زندگیت قرار میدی که لیاقتش رو دارن.

اُمیدوارم اون روز که به آرزوت میرسی؛
هنوزم آرزوت باشه!

One day you will be at the place you always wanted to be. don't give up.

یه روزی بالاخره به همون جایی میرسی که همیشه میخواستی برسی. جا نزن.

‏خوبی، خوبی، خوبی، خوبی، خوبی، خوبی، خوبی، خوبی، خوبی، خوبی، خوبی، خوبی، تا اینکه شب میرسی خونه...

متاسفانه یکی از درسهای زندگی که حتما یه روزی بهش میرسین اینه که تو ممکنه یه نفر رو با همه قلب و وجودت دوست داشته باشی ولی اون فقط در لحظاتی که براش نفعی داشته تو رو دوست داشته

. دیکتاتور حانیه

. .

کاش خودم رو توی یکی از اون پنجشنبه های سرد و ابری که ظهر از مدرسه میرسیدم خونه و بابت تعطیلی فردا خیالم راحت بود جا میذاشتم...

عجله نکن، هیچ‌جا خبری نیست ...
وقتی عجله می‌کنی، فقط کمی زودتر به جایی که در آن خبری نیست، میرسی!

درس زندگی: 
هر موقع درخت سیب پرتغال داد،
شماهم با آدم غلط به نتیجه درست میرسی؛
حالا هی تلاش کن...!