Sometimes we don't talk! Because there's nothing left to say

گاهی ما حرف نمیزنیم
چون که دیگه چیزی برای گفتن نمونده.

دوست دارم با تو باشم چون هیچوقت از با تو بودن خسته نمیشم دوست دارم روزمو با تو شروع کنم جز تو با هیچکس دیگه ای دلم آروم نمیگیره حتی وقتی باهم حرف نمیزنیم هم بازم خیالم راحته که وجودت توی زندگیم حس
میشه :)

. .

یه جوری این چند وقت خودم و تمام اطرافیانم داریم با یه مشت آدم سایکو و عجیب غریب سر و کله میزنیم که فکر کنم یه تیمارستان جهانی ای چیزی آتیش گرفته اینا پخش و پلا شدن.

با رفتارمون زخم میزنیم و امیدواریم با کلماتمون ترمیم کنیم چه هیولای پاره وقتی هستی انسان..

من کلا با نسبت دادن کلمه زشت به کسی مشکل دارم، هیچ زشت و خوشگلی وجود نداره، هر کسی با طبیعت خودش زیباست، این ماییم که با استانداردهای ذهنیمون به آدم‌ها برچسب میزنیم.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

داشتن ماهایی که زود سین میزنیم لیاقت میخواد که شما ندارید .

هنر اصلی هنر فاصله هاست، زیاد نزدیک به هم می سوزیم و زیاد دور یخ میزنیم

.࿐

به مو میرسه،
حتی پاره ام میشه،
ولی باز گره میزنیم و ادامه میدیم، زندگی همینه.

به کسی که باید لگد بزنیم، اشتباهی لبخند میزنیم

.࿐

حواسمون نیست که چه راحت با حرفی که تو هوا رها میکنیم،
چجوری یک نفر رو به هم میریزیم!
چند نفر رو به جون هم می اندازیم!
چه سرخوردگی یا دلخوری هایی به جا میذاریم!
چقدر زخم میزنیم!
چقدر میشکنیم!
حواسمون نیست؛ که ما میگیم  و رد میشیم و میزاریم به پای رک بودنمون،
اما یکی ممکنه گیر کنه!
بین کلمه های ما...
بین قضاوتهای ما...
بین برداشت های ما...
دلی که میشکنیم ارزون نیست!
پس بیایید با احتیاط حرف بزنیم،
با احتیاط برخورد کنیم،
مراقب رفتار و حرکاتمون باشیم،
بیایید کلآ خوب بودن رو هر روز تمرین کنیم.!