بیشترین چیزی که دلم میخواد به آدم‌ها ببخشم؛ احساس امنیته. نعمتی که از وقتی به خودم اومدم، دیدم همیشه، توو هر سنی؛ کم داشتمش. دیدم همیشه درد جای خالی‌ش داخل زندگی‌م، داره تنم رو ذره‌ذره میسوزونه.

من هیچوقت مرد « میخوایی بیام ؟ لازمه بیام ؟ » نبودم ! همیشه مرد « تو راهم خیالت راحت » بودم و این رو از پدرم یاد گرفتم
‏ولی دقیقا همین دلمو میسوزونه

دروغ، شاید ابتدا یه کم به شاخ و برگ‌تون اضافه کنه... ولی ریشه‌تون رو میسوزونه... .

‏زخمی که بعضی حرفا به آدم میزنه مثل همون زخمیه که بریدن کاغذ میزنه. انتطارشو نداری ولی تا اعماق وجودتو میسوزونه


. .

گریه مرد و زن نداره،
ولی اشک مرد دل میسوزونه!

‏آفتابش یکیه ولی کارگر رو میسوزونه مرفه رو برنزه میکنه

یه موقه ها هم دوسش داری ...
دوست داره..
خیلی زیاد !!
ولی شرایط دوسنداره با هم باشین
این بیشتر عادمو میسوزونه ..

تظاهـــــــر به چیزی که نیستی...
خیــــلی کالری میسوزونه؛
تو مرام ما خستــــه ها نیستـــــ!

آقا چرا ازین ماده هایی که واسه شامپو بچه ها میریزن که چشم رو نمیسوزونه

.

.

.



واسه ما نمیریزن؟؟؟

.

.

.

.

مگه چشم ما چشم خره؟!

یه وقتا یه دردایی تو دنیا هست
که آدم رو از ریشه میسوزونه
هر عشقی تموم میشه و میگذره
ولی خاطرش تا ابد میمونه ..
گاهی وقتا یه جوری بارون میاد
که روح از تن دنیا بیرون میره
یکی چتر شادی شو وا میکنه ،
یکی پشت یه پنجره میمیره ..


{ سیامک عباسی }