خیالت
لیوان آبی‌ست ڪه هر شب
بالای سر میگذارم
نیمه ‌شب از خواب نداشتنت میپرم
جرعه ای مینوشمت
آرامم میڪند
و این داستان ادامه دارد...


. .

.
این روزها...
با چشمان بسته موسیقی گوش میکنم
با چشمان بسته قدم میزنم
با چشمان بسته قهوه مینوشم
با چشمان بسته شعر میخوانم
حتی با چشمان بسته نفس میکشم
تو نیستی و من
با چشمان بسته زندگی میکنم...
با چشمان بسته...
با خیالِ بودن تو...

.

راه میروم و زخم میزنم به خود
درد مینوشم و دق می کنم درسکوت
پی فریاد رسی بی منت میگردم دیوانه وار
نیست شانه ای و باز من میشوم و من

سالهاست




خانه نشین شده ام




تا کسی زنگ را به صدا درمی آورد




لبخند صبوری ام را فرش چشمانش میکنم




سالهاست




چای را سرد و تلخ مینوشم




دیگر گلویم نمیسوزد ، خیالت راحت ...




سالهاست




مردانگی ام را به رخ آینه زمان میکشم




فراموش کرده ام که نمی توانم راه بروم





وقتی آمدی .. البته اگــــر آمدی




یادت باشد




تو هم به روی خودت نیاور !

شاگرد:استاد چیکار کنم که خواب امام زمان رو ببینم!؟
استاد:شب غذای شور بخور . آب نخور و بخواب . ببین چه خوابی میبینی.
شاگرد دستور استاد رو اجرا کرد و برگشت
شاگرد:استاد دائم خواب آب میدیدم ! خواب دیدم بر لب چاهی دارم آب مینوشم.
کنار لوله آبی در حال خوردن آب هستم ! در ساحل در رودخانه ای مشغول...
گفت اینارو خواب دیدم !
استاد فرمود:
تشنه ی آب بودی خواب آب دیدی , تشنه ی امام زمان بشو ....تا خواب امام زمان رو ببینی !

فقط تنهایی....

تنها نشسته ام...

چای مینوشم، و بغض می کنم !

هیچکس مرا به یاد نمی آورد !

این همه آدم، روی کهکشان به این بزرگی !

و من ...

حتی آرزوی یکی نبودم ...