‏آدم فکر می‌کنه اعصابش آرومه تا اینکه آستینش به دستگیره گیر می‌کنه :(

هیچ‌کس
با هیچ
فرصت
دوباره
عوض
نشده،
ذات
آدما
تغییر
نمی‌کنه...!
• |.|

حالا بزرگ‌تر میشین می‌فهمین که از یه سن‌و‌سالی به بعد، آدما رو رنج‌های مشترک به‌هم وصل می‌کنه، نه اخلاقای مشترک.

در
نهایت
مغزت
با
قلبت
توافق
می‌کنه
و
بازی
تموم
می‌شه!

بعد از پایانِ رابطه، زمان مشخص می‌کنه بازنده کی بوده.

هر وقت فکر می‌کنم که اگه هر جای دیگه‌ای به جز ایران به دنیا می‌اومدم چقدر همه چیز متفاوت می‌بود، دلم می‌خواد کل سال‌های زندگی‌ام رو گریه کنم. تکرار جمله‌ی معروف خسرو شکیبایی غمم رو زیادتر می‌کنه «و دیگر جوان نمی‌شوم.»

این احساس که انگار همیشه از یه چیزی جا موندم ولم نمی‌کنه

اگه کسی واقعا دوست داشته باشه
گوشه و کنار زندگیش قایمت نمی‌کنه.
بقول جناب قاآنی :

"عاشق آن نیست که هرلحظه زند لاف محبت
مرد آن‌ست که لب بندد و بازو بگشاید..."

دیدی گاهی یک حرف یا اکت آدما، یه چیزی تو گذشته‌ت رو trigger می‌کنه؟

همیشه زمان حلش نمی‌کنه، گاهی‌اوقات هم بی‌اهمیت‌ش می‌کنه.