خسته‌ام، به اندازه‌ی هزارویک‌سال خسته‌ام و هیچی به اندازه‌ی اون یکسال اضافه خسته‌ام نمی‌کنه که می‌بینم هزارسال دویدم اما هنوز هم نرسیدم.

زندگی جوری آدمو عوض می‌کنه که خودش هم متوجه نمیشه.یاد میده کمتر اعتماد کنی، کمتر حرف بزنی، کمتر وابسته بشی. یه روز به خودت میای و می‌بینی اون آدم قبلی نیستی، فقط یه نسخه‌ی زخمی‌تر با یه لبخند سردتری!

زندگی همیشه یه راهی پیدا می‌کنه
درست مثل تو .

می‌گفت: "من نه جا می‌زنم و نه درجا"، خواستم بگم من جا نزدم، هیچ‌وقت جا نزدم اما تا دلتون بخواد درجا زدم. اگر بخوای با این دیدگاه بهش نگاه کنی که: "زندگی تا درسی رو یاد نگیری تکرارش می‌کنه"، من فکر کنم الآن توی مقطع پست‌داک درحال دفاع از تزم باشم.

فقط اون کسی که بهت نیاز داره طبق گفته‌هات رفتار می‌کنه. نیازش که تبدیل به بی‌نیازی شد اون‌وقت جوری رفتار می‌کنه که دلش می‌خواد.

‏دو تا درس از ۱۴۰۳ گرفتم که شاید به کار شما هم بیاد.

اول اینکه بهتره به موقع از چیزی که کار نمی‌کنه درست خارج بشید ( شغل، رابطه، باشگاه ) تا اینکه اینقدر بمونید و امیدوار باشید تا بپوسید.

دوم اینکه تغییر آدما رو بپذیرید، هم بد شدن هم خوب شدن، با یه تصور قدیمی باقی نمونید.

‏مامانم حرف قشنگی می‌زنه؛ میگه:
بذار تو‌ رابطه مرد عاشق‌تر باشه، رابطه‌ای که مرد عاشق‌تر باشه تا ابد ادامه پیدا می‌کنه

"what if i never find love?"
"don't worry. then, love will find you."
"how?"
"in its own mysterious and magical ways."
"why?"
"because souls like you deserve to be loved."

- اگر هیچ موقع عاشق نشم چی؟
نگران نباش، عشق راهش رو به سمتت پیدا می‌کنه.
- چجوری؟
راه و روش خاص خودش رو داره.
- چجوری؟
چون آدمایی که روحیه‌ای مثل تو دارن ارزش دوست‌داشته شدن رو دارن.

شب بهت یادآوری می‌کنه که کل روز فقط تظاهر به قوی بودن کرده بودی.

مولانا چه زیبا از زبان خداوند صحبت می‌کنه :

شاد باش و فارغ و ایمن که من
آن کنم با تو که باران با چمن .