You will find no better best friend than your mother in this world. Believe me. She knows you more than anyone does. You're the flesh of her flesh. Respect her, cherish her, and love her with all your heart. She could be gone one day and you'd find on one like her.

توی این دنیا هیچ دوست صمیمی‌ای بهتر از مامان خودت پیدا نمی‌کنی. حرفمو باور کن.
اون بیشتر از هر کسی تو رو می‌شناسه.
تو از گوشت و خون خودشی. بهش احترام بذار، قدرشو بدون، و از ته دلت دوستش داشته باشه.
یه روزی اون از دنیا میره و تو هیچ‌کس شبیه اونو دیگه پیدا نمی‌کنی.

پ‌ن: اگه مامانتو کنارت داری، بیشتر هواشو داشته باش و هرگز دلش رو نشکن .️

There's a Japanese legend that says,
"if you feel like you're losing everything, remember, trees lose their leaves every year, yet they still stand tall and wait for better days to come."

یه افسانه‌ی ژاپنی هست که می‌گه:
«اگه احساس می‌کنی داری همه‌چیز رو از دست می‌دی، این رو به یاد بیار که درخت‌ها هم هر سال برگ‌هاشون می‌ریزه و همچنان سرپا به انتظار روزهای بهتر می‌ایستند.»

روزهای خوب‌تری می رسد، ما خوب می‌شویم، شکستگی‌هامان را ترمیم می‌کنیم، زخم‌هامان را ضماد می‌گذاریم، روبه‌روی آینه‌ی صیقلی روزگار می‌ایستیم و بازهم لبخند می‌زنیم.

#نرگس_صرافیان_طوفان

. .

𝑰 𝒔𝒕𝒂𝒏𝒅 𝒂𝒏𝒅 𝒄𝒂𝒓𝒓𝒚 𝒐𝒏 𝒑𝒆𝒓𝒔𝒆𝒗𝒆𝒓𝒆 𝒂𝒏𝒅 𝒔𝒖𝒄𝒄𝒆𝒆𝒅

می‌ایستم و ادامه می‌دهم دوام می‌آورم و موفق می‌شوم‌‌

♡

بدترین دشمن برای هر آدمی خودشه؛ اونجا که باید رها کنی اما نمی‌کنی؛ باید پای خواستت بایستی اما نمی‌ایستی؛ نباید مدام خودت رو سرزنش کنی اما می‌کنی؛ گاهی وقتا آدما دشمنیشون رو می‌کنن و میرن ولی ما به جاشون دشمنی رو با خودمون ادامه میدیم و این تلخه، خیلی تلخ..!


. .

خونه‌ای،
پناهی،
امنی،
دلگرمی‌ای،
لبخندی،
اُمیدی،
حس خوبی.
.️.

جا نخواهم زد!
دردهایم را در آغوش خواهم کشید و مصمم تر از همیشه، ادامه خواهم داد.
این خاصیتِ من است؛
که مشکلاتم را شبیه به انگیزه می‌بینم،
شبیه به داغِ سوزانی، که وادارم می‌کند سریع تر از همیشه گام بردارم.
من به لطفِ دردهایم، هر روز قوی‌تر می‌شوم،
نه جا می‌زنم،
نه کم می‌آورم،
می‌ایستم و ادامه می‌دهم
دوام می‌آورم و موفق می‌شوم .

. .

آدمی به مرور آرام می‌گیرد، بزرگ می‌شود، بالغ می‌شود و پای اشتباهاتش می‌ایستد، آنها را به گردن دیگران نمی‌اندازد و دنبال مقصر نمی‌گردد، گذشته‌اش را قبول می‌کند، نادیده‌اش نمی‌گیرد و اجازه می‌دهد هر چیزی که بوده در همان گذشته بماند.

آدمی از یک جایی به بعد می ‌فهمد که از حالا باید آینده‌‌اش را از نو بسازد اما به نوعی دیگر می‌فهمد که زندگی یک موهبت است، یک غنیمت است، یک نعمت است و نباید آن را فدای آدم‌های بی‌مقدار کرد!
اصلاً از یک جایی به بعد حال آدم خودش خوب می‌شود.

.محمود دولت آبادی

#انگیزشی ..

جایی در زندگی‌ام می‌ایستم و میگویم:
این تماماً من بود...
که دوام آورد، که ادامه داد...
و رسید...!


. .

‏آدمی به مرور آرام می‌گیرد
بزرگ میشود
‏بالغ میشود
و پای اشتباهاتش می‌ایستد
‏گذشته‌اش را قبول می‌کند،
نادیده‌اش نمی‌گیرد
‏می‌فهمد که زندگی یک موهبت است،
یک غنیمت است
‏یک نعمت است
و نباید آن را فدای آدم‌های بی‌مقدار کرد!
‏اصلا از یک جایی به بعد حال آدم خودش خوب می‌شود...


- محمود دولت آبادی