دقیقا همین که بیتا قدوسی میگه؛
«بیا کمی زندگی کنیم‌!
خیرِ سرمان به دنیا آمده‌ایم برای همین کار
و همه کار کردیم جز زندگی.»

.࿐

ولی به نظر من قشنگ ترین نوع دوست داشتن
اونجاست که فروغ فرخزاد میگه؛
«اما همین کافی بود، همین که می‌دانستم
تنم درد تنت را دارد
نه میل تنت را.»

چارلز بوکفسکی یجا میگه؛
ما برای ادامه دادن
هیچکسی را نداریم جز خودمان...
با گذشت زمان یه روز میفهمی تو دنیای واقعی ۹۰درصد آدمای اطرافتون از خوشحالی و موفقیتتون خوشحال نمیشن...
یاد میگیری چطور تنهایی ادامه بدی...
با وجود تمام کارایی که براشون کردی، یه روزی میرسه که بیشترشون ناامیدت میکنن
در نهایت همه ما هم روزی به این حقیقت میرسیم که نمی‌تونیم به هیچ‌کس جز خودمون تکیه کنیم...
شاید غم انگیز باشه، ولی همه یه روز با تمام وجود این واقعیت رو درک میکنن که" هیچ چیز "از "هیچ کس" بعید نیست...

تموم حرف رو آقای محمود درویش میزنه که میگه؛

“آنان که در دشواری هایمان غائب بودند، پس بگذارید برای همیشه غائب بمانند …”

شب اینجوریه که انگار بهت میگه؛
ممنون از اینکه کل روز قوی بودی
حالا وقتشه نقاب قوی بودنتو برداری و با خستگیات بخوابی...

.࿐

دیروز یه کاربری تو توئیتر نوشته بود:

"ارتباط سالم و امن اونیه که بدونید اگه یه روز به هر دلیلی دیگه باهم دوست و در ارتباط نبودید ازتون هیچ آسیبی به هم نمی‌رسه، و تمام حس‌ها، صحبت‌ها و لحظه‌هاتون پیش هم جاش امنه."
دیدم واقعا درست میگه؛ آدم امن یه نعمته نه اونی که هی باید نگران این باشی که ازت آتو نداشته باشه!

حضورش اونقدر تو زندگیم قشنگه که سعدی میگه؛
او مرهم است اگر دگران نیش می‌زنند.

. .

Hayat der ki; sevdiklerinizi artı ve eksileriyle kabul etmeyi öğrenmedikçe sevmeyi ve sevilmeyi beklemeyin

زندگی میگه؛ تا وقتی یاد نگرفتید عزیزانتون رو با خوبی ها و بدی هاشون قبول کنید، منتظرِ دوست داشتن و دوست داشته شدن، نمونید

.࿐

اگر کسی که دوسش دارین،
ازچیزی ناراحته و هیچی بهتون نمیگه؛ مثل باباطاهربهش بگین:
بیا با من بگو دردی که داری
که تو نازک دلی طاقت نداری.


. .

‏یه قانونی هم هست که میگه؛ در نهایت ما از کسی خوشمون میاد که فرسنگ ها ازمون فاصله داره.