از پیش تراپیستت که برمیگردی یه دور دیگه بی وقفه گریه‌ات میگیره؛
برای تمام زخم‌هایی که خودت به خودت زدی
و خودت اجازه دادی بهت بزنن.

خندم میگیره؛ از اینکه نزدیک ترین آدمای زندگیم هیچی ازم نمیدونن، نه اینکه یه‌سری چیزا رو ندوننا، اون آدمی که از من میشناسن اصلا وجود خارجی نداره! و خب منم هیچوقت آدم توضیح دادن نبودم فقط میدونم یه روز همه چیو میفهمن که دیره، دیره؟ نه خیلی دیره.


. .

سن که هِی بالا میره،
عمیقا به این نکته میرسی که
دیگه نمیتونی کسی رو
از ته دل دوس داشته باشی....
و شرایط برات تصمیم میگیره؛

وقتی رابطه رو به نقطه ای میرسونید که بوی گند همه جاشو میگیره؛ به ناچار برای گریز از خفگی مجبورید درو باز بذارید! اونوقته که هر خری به بهانه خوش بو‌کننده هوا پیس پیس کنان وارد میشه و جاتونو خیلی شیک میگیره!

اینکه‌ تن به انجام هرکاری نمیدی به این معنی نیست که نمیتونی!
بهش میگن چهارچوب؛که پایه و اساسش از خانواده شکل میگیره؛
کسی که چهارچوب داره اصالت داره٬ اصالتو نه میشه خرید نه اداشو دراورد؛
اصالت یعنی دلت نمیاد خیانت کنی٬
دلت نمیاد دل بشکنی٬دلت نمیاد دورو باشی
دلت نمیاد ادمارو بازی بدی

این عاشقانه ها رو که میخونم بغضم میگیره؛؛
نه اینکه تقصیره شما باشه؛؛نه؛؛
فقط یکم کوچولو؛حسودیم میشه؛؛
که چرا کسی من رو دوست نداره؛؛