‌
ڪَاهی هم
  آدم دلش ضعف مےرود
  براے یڪ بوسہ
  یڪ آغوش
  یڪ فدایت شوم
  یڪ دوستت ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دارم بی مقدمہ....

یادت باشد
آدم عاشق
هے شانس دوباره و دوباره
بہ تو میدهد
ڪوتاه مےآید
ڪوتاه مےآید
ولے وقت رفتن بلند بلند مےرود...



.. ..

رفتنے‌ها رفتنے‌اند
دست و پایشان را ببندے
دلشان مےرود، جسم‌شان میماند سربارتان مےشود
رها ڪنید رفتنے‌ها را...





‍

خودت را براے نگہ داشتن
هیچ ڪس تو زندگیت
عوض نڪن، باید این را بپذیرے ڪسے ڪہ
دلش بہ رفتن باشد
اگر پاهایش را هم قطع ڪنے
با دستانش مےرود!
تو خودت باش آنڪہ دلش بہ ماندن باشد میماند...