وقتی تو می آیی
گل می دهد گلدان
من شور می گیرم
تنها در این ایوان
پر التهاب اما،
این حس تماشایی ست
مانند شب های
خوب حنابندان

آدمهای خوب همیشه اول داستان لبخند به لب دارند
در عمیق ترین فکرهایشان ، آنجا که دست هیچکس نمیرسد تا از دریای افکارشان بیرونشان بکشد ،باز حواسشان به دوستشان هست که دلش نگیرد
همان هایی که برای بچه‌ای که با دقت از پشت پنجره ماشین بهشان زل زده شکلک در میاورند
آدمهایی که اشکشان دربیاید اشک در نمی‌اورند
خوبها وقتی ازشان تعریف میشود متواضعانه تبسم میکنند
در همه حال حالتان را جویایند و به یادتان هستند ،حتی اگر وقتی که خطاب کنیدشان : "چطوری بی مرام " باز لبخند مهربانانه شان را میزنند و میگویند "کوتاهی از ماست ، حالا اصل حالت چطوره با مرام ؟"
آدمهایی که فدایی شدند برای کس ها و ناکس‌ها
دوست و دشمن فرقی نمیکند
مهربانی در بند بند وجودشان میجوشد
همان ها که لقمه ای اگر هست کوچکترینش سهم خودشان میشود و به هنگام گذر از جایی که پرنده ای در حال غذا خوردن است مسیرشان را کج میکنند که یه وقت نپرد ..
همان ها که پیرمرد دست فروشی را می‌بینند ،بغض میکنند
انها که دوست دارند زودتر از پدر و مادر و عزیزان خود بمیرند نکند که داغِ آنها را ببینند
همان ها که حسادت را بلد نیستند و وقتی خبرِ خوش برای دوستانشان میشوند اشک شوق در چشمهایشان حلقه میزند
آدمهای خوب متهم میشوند به بدی ، به شورش را در آوردن
ندانستم که چون خوبند، بدند
یا چون از خوبی شورش را در‌آورند ، بد شدند
اما هرچه که هست
نابند ، کم‌اند
همان ها که آخر داستان ، وقتی ترک میشوند با وجود شکسته‌‌شده‌شان
با اینکه مقصر نیستند
عذر خواهی میکنند و میگویند ببخش اگر حتی مهربانیم اذیتت میکرد ، دست خودم نبود، لبخند معرکه ات همیشگی ..
آدم های خوب
اول داستان محکومند به مرموزی بابت خنده ها و تبسم‌هاشان
و آخرش خوبی هایشان رنگ دیوانگی به خود میگیرد و با حرف های این و آنی که میگویند : "خلی به قرآن " "انقدر خوب نباش" می‌میرند...

قدیمی ها ندانستند
خدا آدمهای خوب را زود نمیبرد
ما آدمهای خوب را زود میکشیم...

هنوز هستند پسرانی که بوی مردانگی می دهند
در دستانشان عزت یک مرد ، یک مرد واقعی لمس می شود.

می شود به آنها تکیه کرد.


اهل ناموس بازی نیستند!
می شود روی حرف و قول هایشان حساب کرد ...





هنوز هم هستند دخترانی كه تنشان بوی محبت خالص می دهد
... ... بكرند
نابند
لمس نشده اند
هنوز هم هستند ! نادرند ! كمیاب اند ! پاك اند !
هنوز آدم هایی از جنس فرشته پیدا می شود... هستند !
نادرند ! كمیاب اند !
اما هستند !..

بعضیا نابن تو فاز لاون مهم نیــــــ ــــس باو بِزاره بخوابـَن .... بعضـــیـامــــ مث ما شبا تنهـ ــــایی .... واسه خودشــــــون میخونن لالایــــــ ـــــی .... بعضیــــ ـام خوردن شکستـــــــــــ عشقی ... نَدارن دیـــگه هیچ حــــ ـــــس و عشقی !! مـــــ ــــــــــن !!! یه ادم تخـــــ ـــــس با یه عالـــــــ ـمه بغـــــض ... مـــــنو هیشکــــــــی ،هیچـــی، اینجا ادم نَکـَـــ ــرد ... مَـــــن بَدَمـــ پس اصن با من نگـــــــــرد ....

فرشاد (پيمان قاسم خاني): ظاهرا من آدما رو خوب درک ميکنم، زنها وقتي درک شون ميکني، شل ميشن مي افتن گردنت!!
کريم (محسن طنابنده): خب درک شون نکن!
فرشاد: دست خودم نيست، تا مي بينمشون، تق درک شون ميکنم!
کريم: خب يه جوري درک شون کن نفهمن!
فرشاد: نميشه قايم کرد، مي فهمن ناکسا!!!
کريم: تو اين خونه درک نميکنيا، برو خواهر يکي ديگه رو درک کن!
فرشاد: ديگه درک نميکنم، قول ميدم....

سن پطرزبورگ_بهروز افخمي