باشه قبول،گذشته دردناکی داشتی،اما دلیل نمیشه با آدما هرجور دلت میخواد رفتار کنی.

آدم‌هایی که یاد می‌گیرن چطور تنهایی تفریح کنن و خوش بگذرونن؛ موجودات ترسناکی برای دل بستن هستن. اینا ترسی برای نبخشیدن و کنار گذاشتن اطرافیانشون ندارن. کنار همچین آدم‌هایی اولین اشتباهتون میتونه آخرین اشتباهتون باشه :)

آنچه مرا نکشد قوی ترم میکند!
بعضی اوقات برعکس این جمله میتونه اتفاق بیفته. وقتی کودک ضربه روحی میخوره و از سمت والدینش مورد بدرفتاری و بی توجهی قرار میگیره، ذهنش جوری تنظیم میشه و رشد میکنه که دنیا جای خطرناکیه و خطریه برای بقای من، و در بزرگسالی میاد بجای حفظ بقا، بیشتر به فکر از بین بردن خودش و بفکر نیستی میفته.
و به عبارتی: آنچه مرا نکشد، ضعیف ترم میکند.

یه تیکه از کتاب دانوب خاکستری اثر غاده السمان هست که به طرز عجیبی درسته؛ میگه:

‏«و اینک، در یادآوری دردناکی که به عمل جراحیِ بدون بیهوشی و خودخواسته‌ای می‌ماند، ماجراها را دوباره می‌بینم.
چه کسی باور می‌کند که عمر خاطره بیش‌تر از عمر زخم است؟»

واقعا بعضیاتون خیلی خطرناکید الکی ادای آدمای مهربون و خوب و در میارید بعد یهو چاقو رو میکنید تو قلب طرف

خاطره ساختن با آدما واقعا کار خطرناکیه.
یه شب که تک و تنها واسه خودت نشستی یه گوشه یهو میاد یقه‌ات رو میگیره و دیگه ولت نمیکنه.

با تابناکی‌اش
مفهوم بی‌فریب صداقت بود.

اگه به تنهایی از پس مشکلات بر‌بیای و قوی‌تر از قبل برگردی، آدم خطرناکی هستی. :)

نویسنده تا همین اندازه احساس دردناکی داشته وقتی که گفته:
«یه مواقعی تنها کسی که نیاز داری باهاش حرف بزنی تو بهشت حضور داره».
انقدر تلخه که نمی‌تونی هضمش کنی :)

وقتی آب خنک دم‌دستت نباشه، با آب ولرم تشنگیت برطرف میشه، اما عطش وحشتناکی که داری، نه
زندگی هم دقیقا همینه
با هرکسی میتونی بری تو رابطه، ولی فقط یه نفر هست که میتونه کاری کنه عطش هیچ آدمی رو نداشته باشی دیگه ...!