‏‌نمیدونم کی لازم داره این رو بشنوه:
تنها چیزی که نباید واسه‌اش جنگید، خواسته شدنه. اگه این یکی از جنگهای روزانه توئه، حاصلش فقط فرسودگیه.
‌

نباید بذاری روح‌ت بمیره
وقتی که هنوز قلب‌ت زنده‌س 🤍

Know your pain, accept it and try to heal it, don't leave it somewhere you can't reach.
You should not let it become a permanent sadness!

رنجت رو بشناس، بپذیرش و سعی کن درمانش کنی، نذار یه جایی که دستت بهش نرسه.
نباید بذاری تبدیل شه به یه غم دائمی!

زندگی واقعا مثل مارپله‌ست. بعضی وقتا فقط یک حرف یا یه کار از طرف بقیه میتونه تورو به خونه‌ی اول برگردونه.
نگفتم که اگر حس کردین اینجور شد بشینید کنار گریه زاری کنید و قربانی بشید. اتفاقا باید برعکسشو انجام بدید ولی خب یادتون باشه که قانون زندگی همینه و نباید فراموشتون بشه

عدالت نیست. اگه قراره اینطوری دوست‌نداشتنی باشم پس نباید بتونم قلب بقیه رو هم انقدر گرم کنم، دیگه قلبی نمی‌مونه که بعدش بخوام خودمم دوست داشته باشم و وقتی من از من رفتم، بقیه از من نرن؟

" اون کسی که باعث شد در تاریک‌ترین قسمت روحت احساس روشنایی کنی، کسیه که نباید هرگز از دستش بدی."

می‌گفت همیشه قرار نیست یه مشکل صرفن با یه روش حل بشه. راه‌های زیادی هست که می‌تونه یه مسئله رو حل کنه و نباید روی یک راه تعصب خاصی داشت. می‌گفت سه به علاوه‌ی شش، می‌شه نُه. چهار به‌علاوه‌ی پنج هم می‌شه نُه. گرفتی؟ آدم باید به اون عدد نهایه برسه. اونه که مهمه. حالا با این روش نشد، با یه روش دیگه. باید به وجود مسیرهای مختلف باور داشت و به‌ش احترام گذاشت.

آدم هیچوقت یاد نمی‌گیره نباید روی حرف بقیه حساب باز کنه، هیچوقت.

من می‌دونم نباید خودم رو با کسی مقایسه کنم، می‌دونم هرکس مسیر موفقیت خودش رو داره، می‌دونم شرایط کشور باعث خیلی چیزهاست؛ اما باز هم احساس ناکافی بودن می‌کنم. باز هم غمگین می‌شم برای چیزهایی که دست من نبوده. باز هم برای ناعدالتی‌ها غصه می‌خورم. کاش همه‌چیز جور دیگه‌ای بود.

همیشه بهشون می‌گفتم سال اول کاشت گیاه برای استقرار هست و نباید ازش انتظار شکوفا شدن داشت. حالا دارم به این نتیجه می‌رسم که این حقیقت برای انسان‌ها هم صدق می‌کنه.