من زخم های بی‌نظیری به تن دارم اما تو مهربان ترینشان بودی ،عمیق ترینشان ، عزیزترینشان، بعد تو ادم ها تنها خراش های کوچکی بودند بر پوستم که هیچ کدامشان به پای تو نرسیدند، به قلبم نرسیدند.
بعد تو ادم ها تنها خراش های کوچکی بودند که تورا از یادم ببرند، اما نبردند…
..

در حکایت است که روزی روزگاری شیخی باتعدادی ازمریدان که نصف استقلالی ونصف پرسپولیسی بودندی درصحرایی بس نشسته بودندی... ناگهان بادی تندی همی وزیدن گرفتندی وتمام پرسپولیسی هارا باخود بردندی...آنگاه استقلالی هاروبه شیخ کردندوگفتند: یاشیخ...لابد ما قوی تر بودندی که باد مارا باخود همی نبردندی... شیخ گفت لا...شما سوراخ بودندی باد ازتان عبور کردندی.:))

من زخمهای بی نظیری به تن دارم اما
تو مهربان ترینشان بودی
عمیق ترینشان
عزیزترین شان
بعد از تو آدم ها
تنها خراش های کوچکی بودند بر پوستم
که هیچ کدامشان
به پای تو نرسیدند
به قلبم نرسیدند

بعد از تو آدم ها
تنها خراش های کوچکی بودند

که تو را از یادم ببرند، اما نبردند
تو بعد از هر زخم تازه ای دوباره باز می گردی
و هر بار
عزیزتر از پیش
هر بار عمیق تر.