آدم‌ها و دغدغه‌هاشون با هم بزرگ می‌شن. تو تا دیروز برای نداشتن اون اسباب‌بازی گریه می‌کردی، امروز برای نبودن اون آدم، اون کار، اون دلخواه گریه می‌کنی. چیزی تغییر نکرده، فقط اون ماهیت‌ بزرگ‌تر شده.

خیلی وقته بر این اصل زندگی می‌کنم: «بودنتان زیبا، نبودنتان ذره‌ای اهمیت نداره.»

وقتی پیام‌های قدیمی‌ رو می‌خونی و متوجه می‌شی که اون اصلا یه دروغگوی حرفه‌ای نبوده، بلکه این تو بودی که یه احمقِ حرفه‌ای بودی.

کسی که وارد رابطه میشه:

- باید وقت داشته باشه!
- باید اخلاق داشته باشه!
- باید اهمیت دادن بلد باشه!
- باید شعور داشته باشه!
- باید درک داشته باشه!
- باید گذشت داشته باشه!
- باید ادب داشته باشه!
- باید ناز کشیدن بلد باشه!
- باید هول نبودن بلد باشه!
- باید عاشقی بلد باشه!

در آخرین خط نامه ی خداحافظی‌اش نوشته بود:
«دلم با رفتن نبود، اما دیگر راهی نداشتم.»

کم‌کم دارم میفهمم که بزرگ شدن چه اشکال‌هایی دارد؛ وقتی به آرزوهایی که در کودکی داشتی میرسی، میبینی آن‌قدرها هم که فکر میکردی جالب نبوده‌اند.

هیچ‌وقت نمیتونم ببخشمت، اخه تو جوری همه چیزو تموم کردی که انگار اصلا چیزی نبوده.

گشتم نبود، ولی تو بگرد، شاید تو پیداش کردی.

روزی نبود که به سراغم بیاید و
قبل از سوار شدن به ماشین،
دسته گلی روی صندلی نباشد!
روزی نبود که از صبح که چشم باز میکرد،
قربان صدقه ام نرود!
روزی نبود که تمامِ بی حوصلگیم را به جان نخرد!
روزی نبود پشتم قرصش نباشد!
روزی نبود که خودم را،
خوشبخت ترین آدمِ رویِ زمین تصور نکنم!
فقط یک روز بود که میانِ یک بگو مگوی ساده،
منتِ تمامِ کارهایی که کرده بود را،
سرم گذاشت...
از آن روز به بعد
هر چه خواستم
هر چه جان کَندم،
دیگر نتوانستم دوستَش داشته باشم!


#علی_قاضی_نظام

یه جوری بجنگین، تلاش کنید و بی وقفه کار کنید و مودتون رو نگه دارید که وقتی شب خواستید بخوابید، با خودتون بگین بیشتر و بهتر از این در توانم نبود!
دیگه نتیجه اهمیتی نداره!