همیشه درد از نبودن‌ها نیست
گاهی درد
از بودن‌های پوشالی‌ست
که آدم می‌ماند چه کند
نه می‌تواند برود نه می‌تواند بماند.
همیشه درد از نبودن‌ها نیست
گاهی درد از بودن‌هایی‌ست که
بی‌آنکه رفته باشند رفته‌اند؛
و کسی نمیداند بودن با کسی که
سهم تو نیست چقدر درد دارد ...
بعضی از بودن‌ها مثل بریدن دست با کاغذ می‌ماند
آدم را عجیب می‌سوزاند ...

عمیق ترین توصیفی که میتونم راجع بهش داشته باشم اینه که:
"نبودنش سخت است
اما بودنش هم دیگر به من احساس خوشبختی نمیدهد."
‌

سخت ترین روزای زندگیم الانه که
اینطوری برات توصیفش میکنم
نبودنش داره نابودم میکنه اما
بودنش هم دیگه حالمو خوب نمیکنه :)

بالاخره یه روزی میپذیری و میگذری از همه نبودن‌ها، نشدن‌ها، نخواستن‌ها، رفتن‌ها، تموم شدن‌هاو ناامید شدن‌ها، بدون اینکه دیگه دلیلش برات مهم باشه.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

گفتم: بالاخره که فراموشش می کنی ، اینجوری نمی مونه...
نفس عمیقی کشید و گفت:
یاد بعضی آدما هیچوقت تمومی نداره؛
با اینکه نیستن، با اینکه رفتن،
ولی هیچ وقت خاطره شون تموم نمیشه!
گفتم: ولی همین که نیستش، کم کم همه چی تموم میشه...
گفت: بودن بعضی از آدما، تازه از نبودنشون شروع میشه...
‌‌‌‌‌• |.

آخرش یک نفر از راه می‌رسد، که بودنش جبران تمام نبودن‌هاست، جبران تمام بی‌انصافی‌ها و شکستن‌ها. یکی که با حضورش، دنیای تو را متحول کند. جوری تو را ببیند، که هیچکس ندیده. جوری تو را بشنود، که هیچکس نشنیده. جوری روح خسته‌ی تو را غرق عشق و محبت کند...

🩷.

ما تو زندگیمون به نشدنا نداشتنا نرفتنا نبودنا و نگفتنا عادت کردیم

خیلی عجیبه ولی نبودنِ آدم‌ها، اونا رو کمرنگ می‌کنه. حداقل برای من این‌طور بوده.

نوشته بود هربار که از یک کار ناخوشایند اجتناب میکنیم، ذهن ما بیشتر به این باور میرسه که ناتوان هست!
پس برای اثبات ناتوان نبودن به ذهنمون، باید با کارهایی روبرو بشیم برامون ناخوشایندن و به همون اندازه برای رشدمون واجبن.

یہ مرحلہ از⁩ زندگی هم ‌ هست ڪہ بهش
میگن:«بی تفاوتی ناشی از⁩ صبر بیش ‌ از⁩ حد»

اینجوریہ ڪہ دیگہ مثل گذشتہ واسہ نبودن ها
بے قراری نمیڪنی، بابت دیر جواب دادن ها
ناراحت نمیشی، حساسیت هات ڪمتر میشہ،
حسودی ڪردنات ڪمرنگ تر میشہ و قبول
میڪنی ڪہ گاهی وقتا آدما رو باید با لیاقتشون
تنها بزاری.
و این مرحله چقدر که با حال خوب همراهه.️.