ﺗـﻮﯼ زندگی ﻫرآﺩمی ﯾــِﻪ نفر ﻫَﺴﺖ ﮐـﻪ . . .
ﻫﯿﭽـﻮَﻗـــﺖ ! !
ﻫﯿﭽـﻮَﻗـــﺖ ! !
ﻓَﺮﺍﻣـﻮﺵ ﻧِﻤﯿﺸـه .
یه نفر که از ﻫمه ﺩنیـﺎ ﺑﯿﺸتر دوستش داری.
هرچقدر بزرگ باشی در مقابل اون خودت رو کوچیک
میبینی. یکی که بودنش جبران همه نبودنهای دنیاست.

دلـت به ماندن نیست بـرو،
عشـق که گـدایی نـدارد.
یادت نیست مگر؟
این نذر مـن بود،
که کوه شوم و پای نبودنهایت بمانم

ازهمین دیروز..ازهمین روزهای بی خاطره ،تو باهمه ی نبودنهایت..باهمه ی ندیدن هایت..میشوی همه ی دنیای من..
با من بحث نکن!..