ما ضعیف نبودیم، دشمنِ ما کسی بود که دوستش داشتیم.

تا لحظه‌ی آخر برای بودن آدم‌ها تلاش می‌کنم، ولی یهو یجوری می‌رم که انگار هیچوقت باهم در ارتباط نبودیم.

من می‌دونستم آدم‌ها دروغ‌گو هستند. من می‌دونستم آدم‌ها شریف نیستند. من می‌دونستم آدم‌ها فراموش کننده هستند. من می‌دونستم آدم‌ها چیزی که می‌گن نیستن. من می‌دونستم آدم‌ها می‌تونند در یک لحظه تمام حرف‌هایی که زدن رو فراموش کنند. من تمام معایب و باگ‌های آدم‌ها رو می‌دونستم و نمی‌خواستم تو یادآور این‌ها برای من باشی. کاش تو آدم نبودی. کاش تو هیچ‌وقت نبودی. کاش به تو فکر نکنم. کاش بیشتر اَز این من و خودت رو از خودت نااُمید نکنی. آه اَز جوانی. آه از جوان‌های بدون چراغ در سیاهی.

‌
‏بهم محبت کردی؟ منم همین کارو میکنم
ایگنور کردی؟ منم همین کارو میکنم
واسم وقت نذاشتی؟ منم همین کارو میکنم
وقتی نیاز داشتم نبودی؟ منم نیستم
پس یادت نره هر رفتاری میبینی انعکاس رفتار خودته، مخصوصا اگه بدی باشه...

‌

فراموشش کن عزیزم؛ بی‌شک اگر دوستت داشت، این چنین آشفته حال نبودی.

ناراحت
نشدم،
فقط
بهم
ثابت
شد،
اونقدر
که
روت
حساب
باز
کرده
بودم
نبودی!
• |.|

دیروز یه کاربری تو توئیتر نوشته بود: "ارتباط سالم و امن اونیه که بدونید اگه یه روز به هر دلیلی دیگه باهم دوست و در ارتباط نبودید ازتون هیچ آسیبی به هم نمی‌رسه، و تمام حس‌ها، صحبت‌ها و لحظه‌هاتون پیش هم جاش امنه."
واقعا درست میگه؛ آدم امن یه نعمته نه اونی که هی باید نگران این باشی که ازت آتو نداشته باشه!

ما قسمت هم نبودیم و این همیشه منو ناراحت میکنه

فکر می کردی جانش بوده ای اما هیچ نبودی برایش ….

چی میشد دور نبودی ، همسایه رو به رومون بودی ، دمپایتو می‌پوشیدی میومدی باهم یه چایی میخوردیم.️