و در انتها ، همه‌مون نیاز داریم شب که میشه سرمونو بذاریم رو شونه‌ی امنِ کسی‌ که دوستش داریم و دوستمون داره :)

تو دقیقا همون قسمت قشنگ زندگی منی
که همیشه به وجودش میبالم..
تو همون یه نفری هستی که دلم میخواد پا به پاش پیر بشم…
تو همون یاری هستی که شهریار میگه بدون وجودش شهر ارزش دیدن نداره!
تو آغاز و انتهای منی؛
یه جوری که بند بند وجودم دیوونه وار تورو میپرسته… .

. .

𝒀𝒐𝒖 𝒅𝒐𝒏𝒕 𝒔𝒆𝒆 𝒕𝒉𝒆 𝒆𝒏𝒅 𝒐𝒇 𝒕𝒉𝒆 𝒓𝒐𝒂𝒅 𝒋𝒖𝒔𝒕 𝒔𝒕𝒂𝒓𝒕

تو انتهای مسیر را نمی بینی فقط شروع کن‌‌..

♡

اتفاقا من خیلی دوستت داشتم
اتفاقا هنوزم خیلی دوستت دارم
منتها تو دیگه بهم اهمیتی ندادی
منم دیگه سراغتو نگرفتم!..

اگه به آدمای اطرافتون حسادت میکنه شبیه مولانا براش بنویسید:
"مطلب تویی
طالب تویی
هم منتها
هم مبتدا"
همینقدر خلاصه :))

تو مثل خانواده ی منی.
هرچقدرم بینمون دلخوری و ناراحتی باشه یا که قهرمون طولانی بشه از حسی که بهت دارم چیزی کم نمیشم. و اینم میدونم هرچقدر بگذره دنیا بالا و پایین شه هیچ کس نمیاد که بتونه اون حسی که تو، توی وجودم زنده کردی رو به جوش بیاره. من تا انتها درگیر توام و تمام سختیاشو با رضایت به جون میخرم تو فقط دلگیر نباش، که بی تو من، من نیسم؛ یه قلب تو خالی ام.


. .

اگه به آدمای اطرافتون حسادت میکنه شبیه مولانا براش بنویسید:
"مطلب تویی
طالب تویی
هم منتها
هم مبتدا"
همینقدر خلاصه، مخشو میزنید =))

. .

سکوت،
انتهای محبت به کسی هست که از او خشمی داریم
اما
توان از دست دادنش را نداریم…

به این فکر میکنم که اگه رابطه ای که الان دارم،
‏به هر علتی تموم بشه،
‏با احتمال بالایی آخرین رابطه ای میشه که خواهم داشت.
‏سنم،مشغله م ، موقعیتم و مهمتر از همه روحیه م، توان انتظار کشیدن نداره
‏و یه رابطه، از ابتدا تا انتها، همه ش انتظاره....

نمیدونم کی نیاز داره اینو بشنوه، ولی یادت نره تو یک انسانی نه یک پروژه بی انتهای توسعه ی فردی.