روزی نبود که به سراغم بیاید و
قبل از سوار شدن به ماشین،
دسته گلی روی صندلی نباشد!
روزی نبود که از صبح که چشم باز میکرد،
قربان صدقه ام نرود!
روزی نبود که تمامِ بی حوصلگیم را به جان نخرد!
روزی نبود پشتم قرصش نباشد!
روزی نبود که خودم را،
خوشبخت ترین آدمِ رویِ زمین تصور نکنم!
فقط یک روز بود که میانِ یک بگو مگوی ساده،
منتِ تمامِ کارهایی که کرده بود را،
سرم گذاشت...
از آن روز به بعد
هر چه خواستم
هر چه جان کَندم،
دیگر نتوانستم دوستَش داشته باشم!


#علی_قاضی_نظام

You are never too old to set another goal or to dream a new dream.

شما هرگز آنقدر پیر نشده اید که نتوانید هدف دیگری تعیین کنید یا رویای جدیدی را رویاپردازی کنید."

If people are doubting how far you’ll go, go so far that you can’t hear them anymore.

اگر مردم شک دارند تا کجا پیش خواهید رفت، آنقدر پیش بروید که دیگر نتوانید صدای آنها را بشنوید.

تو امّا هیچ‌وقت فراموش نکن
‏روزی که افتاده باشی
‏از زمین بلندت می‌کنم
‏اگر هم نتوانم
‏کنارت دراز می‌کشم :)

🩷..

‌
هیچ‌ نیمه‌ی ‌گمشده‌ای وجود ندارد!
تنها چیزی که وجود دارد تکه‌هایی از زمان است‌
که در آن‌ها، ما با کسی حال خوشی داریم؛‌
حالا ممکن است سه دقیقه باشد، دو‌ روز، پنج سال یا همه‌ی عمر‌…‌
‌

.کتاب زندگی من‌
.آنتوان چخوف‌

the world within you is full of kindness and it is beautiful and it's okay if sometimes you cannot understand it.

دنیای درون تو پر از مهربانی است و زیباییست و اگر گاهی نتوانی آن را درک کنی اشکالی ندارد.

جهان به چه کار آید
اگر تو را در کنار خود نداشته باشم
و کلمات چه بیهوده خواهند بود اگر
نتوانم روبه رویت بایستم و فریاد بزنم
دوستت دارم..️

بوکوفسکی می گه:
اگر که نتوانتم تو را تا ابد ببینم
بدان که همواره تو همراه من خواهی بود
از درون و از برون
همراه من خواهی بود
بر نوک انگشتانم
بر تیغه‌های ذهنم
و در میانه‌ها
در میانه‌های آنچه که هستم
از آنچه که از من باقی خواهد ماند.

بدان که همواره تو همراه من خواهی بود.️

اگر که نتوانم تو را تا ابد ببینم
بدان که همواره تو همراه من خواهی بود
از درون
و از برون
همراه من خواهی بود
بر نوک انگشتانم
بر تیغه های ذهنم
و در میانه ها
در میانه های آنچه که هستم
از آنچه که از من باقی خواهد ماند

چارلز بوکوفسکی

هر که باشیم، هر کجای دنیا زندگی کنیم، همگی جایی در اعماقمان نوعی حس کمبود داریم.
انگار چیزی اساسی گم کرده‌ایم و می‌ترسیم نتوانیم آن را پس بگیریم.
آن‌هایی هم که می‌دانند چه چیزی کم دارند، واقعا انگشت شمارند...

. الیف شافاک