Life became so difficult that I couldn't stop myself from crying! :)

زندگی اونجایی سخت شد که دیگه نتونستم خودمو با گریه خالی کنم!:)

هیچ بردی تو زندگیم نداشتم، حتی نتونستم دل تورو ببرم.

من همیشه جوری بودم که هیچکس نتونسته فراموشم کنه
حتی اگه دوسم نداشته باشه.

موهای سفیدی که رو سرمون زیاد شده
اینا ارث بابامون نیست ... !
همون حرفایی که هیچ وقت نتونستیم بزنیم:))

ناراحتی از اینکه آدمارو نمیتونی بشناسی؟
به قول درمانگرم برای اینه که هنوز به شناخت عمیق درباره خودت نرسیدی!
چون تا وقتی که تو به درونت و زخم هات و تروماهات بطور کامل آگاهی پیدا نکردی، به رفتارهای آدمها که ناشی از زخم ها و تروماهاشونه نمیتونی آگاهی پیدا کنی!
از طرفی زخم هات هدایتت میکنه به سمت یک آدم زخمی دیگه که هنوز نتونسته مثل خودت از پس التیام زخم هاش بر بیاد، و در نتیجه هم اون به تو زخم میزنه و هم تو به اون.

جدیداً خیلی دارم به خودم سخت می‌گیرم و متوجه‌ی این هستم اما، یه فرقی که با قبلاً دارم اینه که الان می‌گردم دنبالِ اون مرز باریکی که بین تونستن و نتونستنمه.
وقتی می‌بینم رسیدم به اون مرز ول می‌کنم، صبر می‌کنم، خستگی در می‌کنم و توجه رو به خودم می‌دم؛ و بعد از این دوباره تمام کارها از سر گرفته می‌شه.
همین‌کارم باعث شده تا ظرفیتم بالاتر بره و همیشه یه بند انگشت بیشتر از قبل بتونم ظرفیت داشته باشم.
یه بند انگشت آنچنان هم زیاد نیست اما وقتی کنار هم قرار می‌گیره، اما وقتی خودم به خودم اعتماد می‌کنم و می‌دونم که قرار نیست بیش از حد ظرفیتم انرژی صرف کنم و در نهایت به خودم باور دارم، اتفاقات خوبی میوفته.

چه چیزی باید می‌بودیم ولی نتونستیم بشیم که اینقدر حس نرسیدن داریم؟

به نظرم هیچ کس به اندازه ی سعدی نتونسته شیرینی عشق رو تعریف کنه اونجایی که می گه:

"عشق صیدیست که تیرت به خطا هم برود لذتش کنج دلت تا به ابد خواهد ماند."

به گذشته‌ام که نگاه می‌کنم می‌بینم هر سیاه‌چاله‌ای که توی من شکل گرفته، ناشی از نادیده گرفته شدن‌هاست. دقیقا همون‌جایی که بهترین نسخه‌ی خودم رو وسط گذاشتم و حیف شدم، دقیقا از همون نقطه هیولایی در من متولد شده که هرگز نتونستم برای همیشه خاموشش کنم.

I could not be happy today, I will try again tomorrow

امروز هم نتونستم خوشحال باشم فردا دوباره تلاش میکنم