هر گذشته برای من یک دَره. یک دَر سفید و بزرگ و این دَرها هم‌اندازه قطاری کنار هم قرار دارن. هر گذشته‌ای که نتونستم باهاش کنار بیام برام تبدیل به یک دَر شد که در نهایت مجبور بودم ببندمش و سه قفله‌اش کنم و کلیدش رو جایی بندازم که حتی دیگه خودمم نتونم پیداش کنم. خواستم بگم دَرهای زیادی توی گذشته‌‌ام وجودم داره که بین من و اون اتفاق یک مرز واحدی رو مشخص کرده و این‌قدر شبیه هم هستن که فراموش کنم هر دَر به کدوم خاطره باز می‌شه.

اگه گل‌های سرخ می‌تونن رشد کنن و زیبا باشن ، پس چرا من نتونم ..

♡

اگه خواستی بری طوری زخم بزن که دیگه نتونم سمتت بیام، من از دلخوش بودن میترسم، من از نصف و نیمه حضور داشتن میترسم، نمیخوام هیچ امیدی واهی‌ای باقی بمونه.

من تنها موندن رو ترجیح میدم به دوست داشتن آدم‌ اشتباهی، اونا میتونن کاری کنن که دیگه حتی آدم‌های درست رو هم نتونم دوست داشته باشم.

من تنها موندن رو ترجیح میدم به دوست داشتن آدم‌ اشتباهی، اونا میتونن کاری کنن که دیگه حتی آدم‌های درست رو هم نتونم دوست داشته باشم.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

شاید نتونم که به سمت پل حرکت کنم ولی خب خوشحال هم دیگه نیستم.

نوشته بود:
"اگه خواستی بری طوری زخم بزن که
دیگه نتونم سمتت بیام؛ من از دلخوش
بودن می‌ترسم، من از نصف نیمه
حضور داشتن می‌ترسم، نمی‌خوام هیچ
امیدی واهی ای باقی بمونه."

اگر خواستی بری طوری زخم بزن که دیگه نتونم سمتت بیام
من از دل‌خوش بودن می‌ترسم‌ نمی‌خوام هیچ امیدی باقی بمونه :).

من برای رسیدن به تو
قفلِ درهای زیادی رو شکستم...
ولی زورم به اون دری که تو به روم قفلش کردی،نرسید..
نه که نتونما.نه؛
فقط نخواستم اونی که اذیتت می کنه،من باشم...

پسر، من واقعا از اینکه هیچوقت نتونم فانتزیا و رابطه ی عاشقانه ای که همیشه تصورش میکنم رو تجربه کنم میترسم