آن‌جا که زنی با موهای آشفته و لبخند غمگین
بر سنگفرش‌های باران‌خورده‌ی شهر، راه می‌رود و در ذهنش شعری بی‌قافیه را زمزمه می‌کند.
و آنجا که مردی، پشت پنجره‌ی مه‌گرفته اتاقش، دستی لرزان بر چهره‌اش می‌کشد،
آرام در سکوت به سیگارش پک می‌زند و
دخان سیگارش را در آغوش نیستی رها می‌کند.
جایی‌ست که شاید هردو فکر می‌کنند
نجات‌شان در گریز است
اما این فکر تنها توهمی بیش نیست.
رفتن، تنها شکل دیگری از ماندن در تنهایی‌ست.
هیچ چیز و ‌هیچ‌کس نمی‌تواند
تنهایی بی‌انتهای‌شان را پر کند.


#رامین_وهاب_راوی

برمیگردی ولی وقتی چیزی برای نجات‌ دادن باقی نمونده.

✿ کپشن خاص ✿

َلَا تَحْزَنْ ۖ إِنَّا مُنَجُّوکَ
به همین دلخوش‌ام که یکروز بالاخره نجات‌ام خواهی داد...

موسی......
عصایت را قرض میخواهم برای نجاتِ دلهایی که بیگدار به آب زدند!