تو اولین درخشش
در هر سپیده دمی
که بر آسمانِ دلم می تابی
همچو نوازش خورشید بر تنِ صبح
همچو لمس نخستین واژه بر لب،
نگاهت آغاز نُتی بی همتاست
از موسیقی بی کلامِ چَشمانت...

#عارف_اخوان


سلام سلااام
روزتون پر از حس های قشنگ..

آنها که مارا گریانده اند
آیا توانستند
با همان کیفیتِ نخستین بخندند؟؟

زنی روی این زمین نیست که زخمِ نخستینش را فراموش کند.

عشق یک عکس یادگاری نیست
عشق محصولِ ترس از تنها ماندن نیست
عشق فرزند اضطراب نیست
عشق آویختنِ بارانی به نخستین میخی
که دستمان به آن میرسد نیست
عشق یک تَوَهُّم بازیگوشانه‌ی تَن گرایانه نیست
عشق گرانبهاترین کالای مصرفی جهان است
یک کاسه آب خنک برای تشنه‌ی همیشه تشنه ...!

. #یک_عاشقانه_آرام
.#نادر_ابراهیمی

هزار صبح برآید
همان نخستینی ...

[سعدی]

. .

انسان های نخستین شاعر بودند...
به کوه می گفتند: بلند
به رود می‌گفتند: وسیع
و احتمالا به انسان می‌گفتند: اندوه...

✿ کپشن خاص ✿

نخستین راه را
مردی ساخت
که راهی برایش نمانده بود

از جایی که نمی توانست بماند
به جایی که نمی دانست کجاست

راه‌ها
جایگزین غرق شدن آدم‌ها هستند
در دریاچه‌ها
در خودشان
وقتی غمگین شده‌اند
و به پایان رسیده‌اند

#پوریا_عالمی

تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست میدارم

تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام دوست میدارم

برای خاطر عطر نان گرم

و برفی که آب میشود

وبرای خاطر نخستین گلها

تو را به خاطر دوست داشتن دوست میدارم

تو را به جای همه کسانی که دوست نمی دارم دوست می دارم

سپیده که سر بزند من عاشقانه هایم را برات به تصویر خواهم کشید


طرف امیر به نگینش.

نوروز بمانید که ایّام شمایید
آغاز شمایید و سرانجام شمایید !

آن صبح نخستین بهاری که ز شادی
می آورد از چلچله پیغام ، شمایید !

آن دشت طراوت زده آن جنگل هشیار
آن گنبد گردننده ی آرام شمایید !

خورشید گر از بام فلک عشق فشاند ،
خورشید شما ، عشق شما ، بام شمایید !

نوروز کهن سال کجا غیر شما بود ؟
اسطوره ی جمشید و جم و جام شمایید !

عشق از نفس گرم شما تازه کند جان
افسانه ی بهرام و گل اندام شمایید !

هم آینه ی مهر و هم آتشکده ی عشق ،
هم صاعقه ی خشم ِ بهنگام شمایید !

امروز اگر می چمد ابلیس ، غمی نیست
در فنّ کمین حوصله ی دام شمایید !

گیرم که سحر رفته و شب دور و دراز است
در کوچه ی خاموش زمان ، گام شمایید

ایّام ز دیدار شمایند مبارک
نوروز بمانید که ایّام شمایید !

(مولانا)

هر انسانی به ناگزیر در پوست خودش زندگی می‌کند و جهان خود را در سر خود حمل می‌کند‌.
از این رو سعادت حقیقی تنها باید در درون جسته شود و تنها در آنچه خودمان هستیم نهفته است.
به این ترتیب، سعادت شخص به استعداد شخصی او بستگی دارد.
نخست و پیش از هر چیز به تندرستی او، بعد به روحیات طبیعی، شخصیت، هوش و غیره‌ی او.
از این منظر، نخستین راه برای تعقیب سعادت این است که چیزهایی را که استعدادهای واقعی ‌اش هستند پیدا کند،
در کمال صداقت با خودش آنها را به کمال گسترش دهد، بعد با استفاده ی کامل از آنها همه را زندگی کند،
گرچه همواره باید مراقب باشد که خودش را تندرست نگه دارد.
در مقابل،
انسان معمولی، در خصوص لذات زندگی‌اش، به چیزهایی اتکا می‌کند که بیرون از او هستند
و لذا به ثروت و طبقه و همسر و فرزند و دوستان و جامعه و غیره تکیه می‌کند؛
این‌ها پایه‌های سعادت زندگی او هستند، که بنابراین وقتی آنها را از دست می‌دهد یا از آنها سیر می‌شود سعادت از بین می‌رود»

"فلسفه شوپنهاور برایان مگی"