آدم‌ها؛طاقت مهربانی بسیار را ندارند.

زیاد مهم نیست که چقدر میشناسیش.
یک روز، یک ماه، یک سال. مهم کیفیت بودن ادمهاست؛ بعضی ها فقط تو یه روز به اندازه ی تموم روزای دنیا به تو حس خوب میدن و گاهی هم بعضیا؛ یک عمر کنارت هستن ولی چیزی به جز درد و خستگی روحی برات ندارن!

چی میگم؟! مهم کیفیت بودن ادمهاست.

آدم‌هایی که یاد می‌گیرن چطور تنهایی تفریح کنن و خوش بگذرونن؛ موجودات ترسناکی برای دل بستن هستن. اینا ترسی برای نبخشیدن و کنار گذاشتن اطرافیانشون ندارن. کنار همچین آدم‌هایی اولین اشتباهتون میتونه آخرین اشتباهتون باشه :)

ببین وقتی خودت و باور نداری، کی باورت داره و تازه یه کاریم میکنه که به خودت ایمان بیاری! اون آدم امن زندگیته.

خوبیش اینه توی این دنیا هرچی نداریم
چایی تازه دم رو داریم..

وقت‌داشتن ارتباط عمیقی با عزیز بودن آدم‌ها داره. این یک قانون نانوشته نیست که همیشه صادق باشه اما اکثر وقت‌ها من حتی اگر بیکارم باشم برای یک‌سری‌ها وقت ندارم.

من ۸۰٪ زندگیمو تو اتاقم تنها بودم بهت قول میدم اونطور که تو فکر میکنی بهت نیاز ندارم .

همینو میخواستی؟:)))))))))))))))))))))))))))))))))))
دیگه حتی دوس ندارم باهات حرف بزنم:))))))))))))

‏هرچی استانداردهات بالاتر میره؛
نوتیف گوشیت کمتر میشه.

هر لحظه دارم اَزت نااُمید می‌شم. مگر من چقدر به تو اُمیدوار بودم که این حس تمومی نداره؟!