طول میکشه تا بفهمی نه ناکافی بودی و نه دوست نداشتنی، فقط کنار آدم درستت نبودی.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

عدالت نیست. اگه قراره اینطوری دوست‌نداشتنی باشم پس نباید بتونم قلب بقیه رو هم انقدر گرم کنم، دیگه قلبی نمی‌مونه که بعدش بخوام خودمم دوست داشته باشم و وقتی من از من رفتم، بقیه از من نرن؟

بدون هیچ دلیلی بعد از پنج سال صمیمیت منو رها کردی ولی من انقدر تو رو کامل دیدم و خوش‌حالیتو ارجح قرار دادم که حتی به خودم حق ندادم از دستت عصبانی باشم. امروز اما عصبانی‌ام. امروز خیلی از دستت عصبانی‌ام که باعث شدی فکر کنم اگر رها شم شاید به‌خاطر اینه که انسان دوست‌نداشتنی هستم.

هیچ‌وقت انگار حس دوست نداشتنی بودن دست از سرم برنمی‌داره.

از چشم افتادن مقوله ایه که با هیچ دوست نداشتنی برابری نمیکنه، می بینیش ولی نسبت بهش بی تفاوتی. از چشم افتادن تو دل شکستگیِ محض اتفاق میفته...

طول می‌کشه تا بفهمی نه ناکافی بودی و نه دوست‌نداشتنی، فقط کنار آدم درستت نبودی.

‏جوری احساس دوست نداشتنی بودن میکنم که انگار مسئول تزریقات درمانگاهم

‏امشب یک ساعت بیشتر دوست نداشتنی بودیم

شاید آدم دوس نداشتنی باشم ولی این حقم نبود

چی کار میکنید دوستون دارن؟ من هرکاری میکنم بازم دوس نداشتنیم.