می‌خوام بهت یادآوری کنم که:

‏تردید نکن که نوری هست
شاید چندان نباشد که گفته ­اند
اما آنقدر هست که از پس تاریکی ­ات برآید

حس پیرزنی رو دارم که تو خونه سالمندانه و واسه هیچکس مهم نیست. هیچکس نمیاد دیدنش.

"درد"
بالاتر ازاینم هست؟!
شعر مرا...
بخوانی،
و ندانی که
برای توست ..

#صفا_وهابی

همیشه دیگرانند که سمی‌اند و دیگرانند که قضاوت می‌کنند و دیگرانند که دل می‌شکنند و دیگرانند که بد رفتار می‌کنند! خودمان چه؟ خودمان آدمِ سمیِ جهانِ چند نفریم؟! خودمان چقدر دل شکانده‌ایم و چقدر قضاوت کرده‌ایم و چقدر آدم‌ها را کلافه کرده‌ایم؟ خودمان چند نفر را بی‌آنکه حواسمان باشد، تا مرز فروپاشی روانی برده‌ایم؟ کجا زیاد توقع داشته‌ایم و کجا قدر ندانسته‌ایم و کجا خودخواه بوده‌ایم و فقط به نفع و مصلحت خودمان فکر کرده‌ایم؟!
درستش این است که گاه‌گاهی بیرون دایره بایستیم و به رفتار خودمان هم نگاه کنیم و ببینیم از بیرون چطور به نظر می‌رسیم و کجای این معادله ایستاده‌ایم و چقدر کار داریم تا درست شویم و چقدر راه داریم تا درست رفتار کنیم؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان

این‌قدر من رو حبس کردی توی زندان افکارت که کم‌کم داره باورم می‌شه این زندان همون جاییه که بهش تعلق دارم.

رها شدن اینطوریه که خود قبلی‌ات رو می‌بینی و به حالی که اون موقع داشتی تأسف می‌خوری، بعد می‌ری شادان و خندان به باقی غم‌های زندگی‌ات می‌پردازی.

اینکه دوستش داری ولی نمیخوایش، قدرتمندانه‌ترین و غم‌ انگیزترین تصمیمه.

‏هرگز منشین متر بزن خوبی خود را

اندازه‌ی خوبی به ندانستن آن است ...


. .

کاش میشد سر دَرِ هر خونه‌ی ایرانی این نوشته‌ی جبران خلیل جبران زده می‌شد که؛

فرزندانِ شما از آنِ شما نیستند!
شما مجاز هستید که عشقِ خود را به ایشان هدیه دهید، نه افکارتان را.

هست را گر قدر ندانی میشود بود.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »