‏جالبه بدونيد، بيشترين جملات نوشته شده ي دنيا
‏I love you
‏و
‏Made in china
‏هستن، كه متأسفانه جفتشون عمر چنداني ندارن

دنيا زيباتر مي شود ، اگر :

در حضور بیمار ، سلامتي مان را به رخش نکشيم !
در حضور فقیر ، دم از مال منالمان نزنيم !
در حضور ناتوان ، قدرت نمایي نکنيم !
در حضور غصه دار ، خوشحالي نکنيم !
در حضور زنداني ، آزادي مان را جلوه نمایي نکنيم
در حضور افرادي که فرزند ندارند ، از بچه هایمان تعریف نکنيم !
در حضور یتیم ، از پدر و مادرمان تعریف نکنيم !

از صداي گذرآب بود
که من فهمیدم:
تندتر از آب روان ،
عمر گران مي گذرد ...
زندگي را نفسي
ارزش غم نيست!
آنقدر سير بخند
كه نداني غم چيست!

انسان غرق شود
قطعأ ميميرد
چه در ، دريا ، چه در رويا ، چه در دروغ ، چه در گناه چه در خوشي چه در قدرت چه در جهل چه در انكار چه در حسد چه در بخل چه در كينه چه در انتقام...
مواظب باشيم غرق نشويم ،
انسان بودن به تنهايي يك دين خاص است كه
پيروان چنداني ندارد .

گاندي

آي همسايه زنداني من
ضربه‌ي دست مرا پاسخ گوي
ضربه دست مرا پاسخ نيست.....

دوستان این متن وخودم نوشتم!!لطف کنین بخونین واگه نظری داشتین حتمابگین!!!
"من يک تبعيدي ام...
به جايي که...به دنيايي که...سکوت فرياد ميزند
آنقدر که حنجره اش خش برميدارد
سرزميني که صدا در آن جريان ندارد
هيچ چيز
سکوت مطلق...
روحم در اين بي رحمي عميق زنجير شده!!
صدايي که در گلو خفه ميشودو گوشي که گداي کلمات ميشود.
بغضي که به خاک ميسپرد شکستنش را...
دنيايي که نه چشم ميبيند ونه نگاهي خوانده ميشود
مثل اينکه زل زده باشي به يک فصل نرسيده...
وانتظاري که هيچ کس در آن سويش نيست،يک انتظار مطلقا يک طرفه...
واشکي متبلور ميشود اما به بلوغ نميرسد
وبه خاک ميسپرد سقوطش را از چشمه ي دريايي اش...
زنداني نيستم!!آزادم!آزاد
نه چون پرنده اي که در آسمان اوج ميگيردو ميشکند سپر تندبادهارا
نه چون پروانه اي که روزي هزاران بار حس زنده بودن در او احيا ميشود، دوباره ودوباره
بلکه مثل بچه گنجشکي که توي لانه ي چوبي اش دل ميزند براي پرواز،بال ميزند،بال ميزند
اما هيچ!!!هيچ
همه فکر ميکنند پرواز را ياد نگرفته!!پس مادرش کو؟؟
همه به دنبال مقصري ديگر!!
اما از کجا معلوم که پرواز را از خاطر نبرده باشد؟؟!!
خاطره ي چگونه ي تکاندن بالهايش پشت ميله هاي سخت فراموشي محبوس نشده باشد؟؟!!
از کجا معلوم تخم باروري آرزوهايش را مار نخورده باشد؟؟!!
داشتم ميگفتم!!
وآنقدر بال ميزند که خسته از اين مکرر بيهوده دوباره به خواب ميرود
خوابي که کسي نميداند بايد در انتظار بيداري دوباره اش ماند يا نه!؟؟!
شايد تخم آزادي من را نيز ماري از دنياي خودم خورده باشد؛
کسي چه ميداند...؟؟!!

آي زندانبان ! صداي ضجه ي زنداني درمانده را بشنو در اين خانه ي دلتنگ جانفرساي را بگشا

از اين بندم رهايي ده مرا بار دگر با نور خورشيد آشنايي ده كه من ديدار رنگ آسمان را آرزومندم.

ﺯ ﺻﺪاﻱ ﮔﺬﺭ ﺁﺏ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻢ
ﺗﻨﺪﺗﺮ اﺯ ﺁﺏ ﺭﻭاﻥ ﻋﻤﺮ ﮔﺮاﻥ ﻣﻲ ﮔﺬﺭﺩ
ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭا ﻧﻓﺴﻲ اﺭﺯﺵ ﻏﻢ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ!
ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺳﻴﺮ ﺑﺨﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﺪاﻧﻲ ﻏﻢ ﭼﻴﺴﺖ.

از درد سخن گفتن و از درد شنيدن / با مردم بي درد نداني که چه درد است . . .

آيا ميدانستيد که يك بررسي نشان داده خانواده‌هايي كه در آنها مصرف روزانه يك ليوان شير به صورت عادت درآمده است، فرزنداني شاداب و باهوش دارند