مهدی جان؛ تقويم ما هنوز بهاری نديده است

بـــشکن ســـــکوت يـــــــخ زده ی انـــــتظار را...

"اللهم عجل لولیک الفرج"

کسي سوییچ مازراتي منو نديده ؟
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
چيه ؟ منتظري بگم الکي مثلا ؟
بابا جمع کنيد ، سوييچم گم شده اعصاب ندارم !!
شما دنبال خنديدنين ؟ واقعا که:))

کرمها ميتوانند
در تنگناي پيله
به پروانه هاي رنگين بدل شوند
مارها اما
هزار بار هم که پوست بيندازند
همان خزنده ي خطرناک باقي ميمانند...
ما هم ريشمان را سه تيغه ميکنيم،
به يکديگر لبخندهاي نمکي ميزنيم
و کلمه ي «عدالت» وِردِ زبانمان است اما
يک «داعشي» مدام
پرچمِ سياهش را
در مغزهامان تکان ميدهد...
وقتي خِرخِره ي هم را
از پشتِ فرمانِ ماشينهامان ميجَويم
در خيابان!
و کودکانمان را
به تماشاي «مراسمِ اعدام» ميبريم،
وقتي عقلِ زنان را گِرد ميدانيم و
خوابهاشان را چپ
و دروغهاي مصلحت آميزمان
«سعدي» را حتی
در گورِ خاموشش
به رقصِ هيپ هاپ وا ميدارد.
ما شناگرانِ ماهري هستيم
که هنوز
درياي خون را به خود نديدهاند...!

غم موهايم را داشتم که يکدست و لخت نيست که ميريزد
وچقدر ناسپاسي ات کردم
ونديده بودم کودکي که موهايش را شيمي درماني برده است ولي ايمانش به تو ازمن بيشتراست وميخندد
وميخند وراضيست به رضاي تو
ومن
چه ناسپاسم
براي کودکان سرطاني دعا کنيم

مادر بهشت من همه آغوش گرم تست
گوئي سرم هنوز به بالين نرم تست
مادرحيات با تو بهشت است و خرّم است
ور بي تو بود هر دو جهانش جهنّم است
ما را عواطف اين همه از شير مادر است
اين رقّتي كه دردل وشوري كه درسراست
اغلب كسان كه پرده حــــرمت دريده اند
در كودكي محبّت مــــادر نديده اند
امروز هستيم به اميد دعـــــاي تست
فردا كليد باغ بهشتم رضاي تست

ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﻴﺴﻲ ﻫﺎﻱ ﻋﺰﻳﺰ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ 7 ﺳﺎﻝ
ﺩﺍﺭﻥ ﻣﻴﺮﻥ ﺁﺳﻴﺎ :
١ . ﺁﺳﻴﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ ﮔﻢ ﻧﺸﻴﻦ
٢ . ﺩﺳﺖ ﻓﻮﻻﺩ ﺭﻭ ﻭﻝ ﻧﻜﻨﻴﻦ
٣ . ﺳﻌﻰ ﻛﻨﻴﻦ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺳﺘﻘﻼﻟﻰ ﻭ ﺳﭙﺎﻫﺎﻧﻰ ﺟﺬﺏ ﻛﻨﻴﻦ ...
ﺍﻭﻧﺠﺎ ﻣﻮﺍﻇﺒﺘﻮﻥ ﺑﺎﺷﻦ
٤ . ﺁﺳﻴﺎ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺭﻓﺘﺎﺭﺍﺗﻮﻥ ﺑﺎﺷﻴﻦ ( ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﯾﯽ
ﻣﺚ ﺷﯿﺚ ﻭ
ﻧﺼﺮﺗﯽ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﺭﯾﻦ ) ﺑﺎﺯﯾﻬﺎﯼ ﺁﺳﯿﺎﯾﯽ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﻫﻢ ﺯﻳﺎﺩ
ﺩﺍﺭﻩ
5. ﺟﺎﯾﯽ ﺭﻓﺘﯿﻦ ﻗﻠﯿﻮﻥ ﮐﺸﯿﺪﯾﻦ ﭘﻮﻟﺸﻮ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﻨﯿﻦ ﺁﺑﺮﻭ
ﺭﯾﺰﯼ ﻧﺸﻪ ﺑﮕﻦ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎ ﺩﺯﺩﻥ
ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ...
6. ﻳﻪ ﻭﻗﺖ ﻧﺮﻳﻦ ﻓﺮﻭﺩﮔﺎﻩ ﻣﻬﺮﺁﺑﺎﺩ ﺩﻳﮕﻪ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﭘﺮﻭﺍﺯ
ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻨﯿﻦ .
. ﺑﺎ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻭ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪﯼ ﺷﻤﺎ ﻋﺰﯾﺰﺍﻥ، ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ
ﺍﺯ ﺍﻟﻐﺮﺍﺿﻪ 5 ﺗﺎ ﻧﺨﻮﺭﯾﺪ

اگر مثل آدم خداحافظی كنی
غصّه می خوری اما خيالت راحت است.

اما
جدايی بدون خداحافظی بد است
خيلی بد

يك ديدار ناتمام است

ذهن ناچار می شود هِی به عقب برگردد
و درست يك ذره مانده به آخر متوقف بشود...

انگار بروی به سينما و آخر فيلم را نديده باشی...