وقتی با آدمها سرو کار داریم تا وقتی مطمئن نیستیم اینقدر نزدیکشون نشیم که توشون حس تعلق ایجاد بشه, بعدش هم که نزدیک شدیم هی پشیمون نشیم و عقب بکشبم و بعدش دوباره دلمون اون آدمو بخواد و باز بهش نزدیک بشیم. تو بحث مقاومت مصالح بهش میگن ایجاد تنش و در نهایت خستگی و سرانجام گسیختگی. این عقب جلو رفتن تو رابطه اون مخاطب رو به فنا میده. یا مطمئن بشیم بریم تو رابطه یا هی دم به دقیقه پشیمون نشیم .طرف مقابل ما موش آزمایشگاهی نیست.
آدمه...

مرد اونه که وقتی با اخم نگات میکنه بفهمی باید شالتو بکشی جلو....
نه پسرای الان که تو قرار اول میگن شالتو بردار ببینم موهات چه شکلیه! .
مرد اونه که شیطنت و خنده هاش پیش تو و اخمش مال بقیه ست....
نه پسرهای الان که باهمه میگن میخندن، به تو که میرسن فکرمیکنن با اخم و بدخلقی مرد شدن! .
مرد اونه که بعضی اوقات انقدر درگیر کار و زندگیش بشه که تو باید بری یه کم تنوع بدی به زندگیش.... نه پسرهای الان که انقدر بیکارن دایم باید براشون توضیح بدی که علاف نیستی و نمیتونی همه وقتتو برای اونا بذاری!!
مرد اونه که بعضی وقتا شلخته باشه تا تو دست ببری و باخنده موهاشو مرتب کنی...
نه پسرهای الان که نزدیکشون میشی دکور موهاشون بهم میخوره! .
مرد اونه که ساده باشه، انقدر که فرق تیپ امروزش با تیپ دیروزشو نفهمی ....
نه پسرهای امروز که صبح تاشب جلوی آینه وایمیسن، امروز تی شرت صورتی میپوشن با قلبای سفید، فردا زرد با ستاره های آبی!!
مرد اونه که وقتی میفهمه دوستش داری، هواتو بیشتر داشته باشه....
ولپ کلام مردبای ( مرد )باشه...