#چیستان

اگر تنها یک کبریت داشته باشید و وارد یک اتاق سرد و تاریک شوید که در آن یک بخاری نفتی یک چراغ نفتی و یک شمع باشد اول کدامیک را روشن می‌کنید؟

مشاهده جواب

✿ کپشن خاص ✿

تو که آتشکده عشق و محبت بودی
چه بلا رفت که خاکستر خاموش شدی

به چه دستی زدی آن ساز شبانگاهی را
که خود از رقت آن بیخود و بی هوش شدی

تو به صد نغمه زبان بودی و دلها همه گوش
چه شنفتی که زبان بستی و خود گوش شدی

خلق را گر چه وفا نیست و لیکن گل من
نه گمان دار که رفتی و فراموش شدی

#شهریار

یکی از بزرگان میگفت: ما یک گاریچی در محلمان بود، که نفت می برد و به او عمو نفتی می گفتند.
یک روز مرا دید و گفت: سلام. ببخشید خانه تان را گازکشی کرده اید!؟
گفتم: بله!
گفت: فهمیدم. چون سلام هایت تغییر کرده است!
من تعجب کردم، گفتم: یعنی چه!؟
گفت: قبل از اینکه خانه ات گازکشی شود، خوب مرا تحویل می گرفتی، حالم را می پرسیدی. همه اهل محل همینطور بودند. هرکس خانه اش گازکشی میشود، دیگر سلام علیک او تغییر میکند…
از اون لحظه، فهمیدم سی سال سلامم بوی نفت میداد. عوض اینکه بوی انسانیت و اخلاقیات بدهد.
سی سال او را با اخلاق خوب تحويل گرفتم. خیال میکردم اخلاقم خوب است. ولی حالا که خانه را گازکشی کردم ناخودآگاه فکر کردم نیازی نیست به او سلام کنم.
یادمان باشد، سلام مان بوی نیاز ندهد!

زندگی را باید
همانند بخاری های نفتی ساخت...
هراز گاهی به آن سر زد
زیرنظر داشت
که مبادا نفتش تمام شود
و سرمای روزگار
بند بند وجودش را
به لرزه در آورد
باید به آن سرزد
سر زد تا مبادا جلوی راهش
را چیزی گرفته باشد
که دوده بزند و دنیایش را
را سیاه کند...
گاهی باید حواسمان به زندگی باشد
تا با بی مهری مردم
بخاری های دلمان خاموش نشود
گاهی باید حواسمان به آدمهای کنارمان باشد
تا جلوی راه را نگیرند
و۵
زندگیمان را سیاه نکند.
"گاهی باید از این مردم ترسید

ﭘﺴﺮﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﻣﺎﻣﻮﺭﯾﺖ
ﻭﺳﻂ ﺑﯿﺎﺑﻮﻧﺎﯼ ﺑﻨﺪﺭ ﻋﺒﺎﺱ , ﺧﯿﺲ ﻋﺮﻕ , ﺳﺮ ﺩﮐﻞ ﻫﺎﯼ ﻧﻔﺘﯽ , ﺗﺎ ﺯﺍﻧﻮ ﺗﻮ ﮔﺎﺯﻭﺋﯿﻞ،اعصابشم خورد!!
.
.
.
.
.
.ﻧﺎﻣﺰﺩﺵ ﺑﺮﺍﺵ اس ام اس ﺯﺩﻩ :
ﺑﺎﻫﺎﺕ ﻗﻬﻠﻢ چلا ﺩﯾﺸﺐ ﺑﻮﺱ نفلستادی؟

ﭘﺴﺮﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﻣﺎﻣﻮﺭﯾﺖ ﻭﺳﻂ ﺑﯿﺎﺑﻮﻧﺎﯼ
ﺑﻨﺪﺭ ﻋﺒﺎﺱ ,
ﺧﯿﺲ ﻋﺮﻕ ,
ﺳﺮ ﺩﮐﻞ ﻫﺎﯼ ﻧﻔﺘﯽ ,
ﺗﺎ ﺯﺍﻧﻮ ﺗﻮ ﮔﺎﺯﻭﺋﯿﻞ !!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.ﻧﺎﻣﺰﺩﺵ ﺑﺮﺍﺵ sms ﺯﺩﻩ :
ﺑﺎﻫﺎﺕ ﻗﻬﻠﻢ چلا ﺩﯾﺸﺐ ﺑﻮﺱ نفلستادی :|

دلم می خواهد امروز با چمدانی که فقط پیراهـــن کودکیـــم در آن جای بگیــرد
از ایــــــــن شهر بروم …
خســـــــته از این چلــــــچراغ و قصـــــــرم
خســـــــــته از صدای نا موزون کـــــتری برقی!
دلم میخواهد به ضیافت ساده ای مهـــــــمان شوم
ضیــــــافت سمـــــاور نفتی مــــــــادر و سفــــــرهُ کوچکـــش...
که به ســـــــان قالیـــچه حضـــرت سلـــیمان مــرا میـــگرداند و میــــگرداند
و بــه عمق درهُ کـــودکــــــــیم پرتاب میــــــکرد
ســـــــــلام مــــــــــادر … هـــــــزار ســـــــلام
به خطوط مهــــــــربان زیر چشـــــــمانت
چـــــــــرا صبحـــانهُ تـــو برای مَـــنِ خـــسته اینقدر دلچســب بود؟!
یـــــک چـــای با طعــــم گسِ کودکیم میخواهم
مــــادر من دیگر کفشهـــــــــایِ پاشنــه بلنــدت را نمی پوشـــــــم
دیگـــــر میـــلِ بزرگـــــــــ شدن نَـــــــــدارم!
میــــخواهم بــعــد از صــبحـــانه رویِ زانـــــــــویت آرام بــخوابم
وتــــــــو مـــــــــــرا
هـــــــــرگـــــــز از خـــــواب بــیـــدار نــکنـــــــــی …
ولی افسوس …….