عباس معروفی تو کتاب نامه های عاشقانه، به قدری نصحیت مفیدی میکنه که به نظرم لازمه تو هر نوع و جنس رابطه رو اون پیاده کنیم میخواد عاشقانه باشه، دوستانه باشه یا هرچی. میگه:

"گاهی با دویدن به سمت کسی، نفسی برای ماندن در کنار او نخواهی داشت، پس با کسی بمان که نصف راه را به سمتت دویده است."

و زندگی همین بود
لبخندی و اشکی
فنجان ِ چای ِداغی که در خیال ِ کسی سرد شد!
و زندگی
همین بود
چیزی که بر دل یا در دل ماند!
ذوقی از نفسی
یا نفسی از غمی...
همین ها بود زندگی!

#معصومه_صابر

گاهی با دویدن برای رسیدن به کسی
نفسی برای ماندن در کنار اون نخواهی داشت ؛
پس با کسی بمان ک نصف راه را به سمتت دویده باشد!!!

.࿐

غیر خدا نیست کسی در دو جهان هم نفسی 🤍

- مولانا

عباس معروفی در تعریف از عشق دو طرفه خیلی قشنگ میگه: گاهی با دویدن به سمت کسی نفسی برای ماندن در کنار او نخواهی داشت، پس با کسی بمان که نصف راه را به سمتت دویده است

ما آدمها توی اسفند بیشتر از هر وقت دیگری خسته‌ایم اما نمیدانم چرا به جای اینکه نفسی تازه کنیم، سرعت‌مان را بیشتر و بیشتر می‌کنیم تا هر طور شده مثل قهرمان دوی ماراتن، از خط پایان این ماه عجیب و غریب بگذریم!
اسفند را باید نشست
باید خستگی در کرد
باید چای نوشید...
یازده ماه تمام، دردها، رنج‌ها و حتی خوشی‌ها را به جان خریدن که الکی نیست، هست؟!
اسفند را نباید دوید
اسفند را باید قدم زد!.

تا که بودیم ، نبودیم کسی . . .
کشت ما را غم بی هم نفسی
تا که خفتیم همه بیدار شدند
تا که مردیم همگی یار شدند
قدر آن شیشه بدانید که هست
نه در آن لحظه که افتاد و شکست :)

.࿐

خبر از آمدنت من که ندارم تو ولی
[جان من! تا نفسی مانده خودت را برسان]

شکستن دل مثل شکست استخون دَندست
از بیرون همه چی خوبه
ولی هر نفسی که میکشی
کل بَدنِت از درون درد میگیره..

أنا حزینٌ مثلَ وطنی لأنّ …
‏  کلّ شخصٍ أحببتُهُ ،
‏   دفنتُهُ فی نفسی !!!

‏               و
‏              من
‏  شبیه وطنم غمگینم ؛
‏            چرا که 
‏هر کس را دوست داشتم ،
‏           در خود
‏      دفن کرده ام .